Ο Chử Đồng Tử είναι ένας θρυλικός χαρακτήρας και διάσημος άγιος, που έζησε τον 4ο-3ο αιώνα π.Χ. (γύρω στο 300 π.Χ., κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Hùng Duệ Vương). Αργότερα, καταχωρήθηκε ως ένας από τους Τέσσερις Αθάνατους των Βιετναμέζικων πεποιθήσεων, το σύμβολο της αγάπης, του γάμου και του πλούτου. Ο μύθος του είναι ένας από τους πρώτους που έχουν καταγραφεί στο Lĩnh Nam chích quái με το όνομα Nhất Dạ Trạch (η λιμνοθάλασσα που σχηματίστηκε από τη μια μέρα στην άλλη).
Η πριγκίπισσα Tiên Dung ήταν μια από τις κόρες του Hùng Duệ Vương, του τελευταίου βασιλιά της δυναστείας Hùng (2879 π.Χ. - 258 π.Χ.) - σύμφωνα με άλλες πηγές ήταν κόρη του Hùng Vương ΙΙΙ - και σύζυγος του Chử Đồng Tử.
Υπάρχει μια θεωρία ότι ο Chử Đồng Tử, ενώ ταξίδευε με τη σύζυγό του Tiên Dung, αναζητώντας έναν δάσκαλο για να μυηθούν στις θρησκευτικές αλήθειες, πήρε μια δεύτερη σύζυγο, τη Hồng Vân. Και οι τρεις τους ταξίδεψαν, σώζοντας τις ζωές ανθρώπων που πέθαιναν από επιδημίες και πείνα. Αυτός ο θρύλος γεννήθηκε σαφώς σε μεταγενέστερους χρόνους, όταν η λατρεία του Chử Đồng Tử ήταν εκτεταμένη και γέννησε πολλές διαφορετικές εκδοχές για να αυξήσει τη μυθολογική αξία του.Η πριγκίπισσα που δεν ήθελε να παντρευτεί
Ο βασιλιάς Hùng Vương ο δέκατος όγδοος (ή ο Hùng Vương ΙΙΙ) είχε μια όμορφη κόρη που ονομαζόταν Tiên Dung (Θεία Ομορφιά), η οποία ήταν ωραία σαν νεράιδα. Όλοι πίστευαν ότι τη μέρα που γεννήθηκε, οι νεράιδες την στόλισαν με ομορφιά και χάρη. Ξεχώριζε όμως και για το ελεύθερο, ανεξάρτητο πνεύμα της. Πολλοί πρίγκιπες από γειτονικές χώρες, γοητευμένοι από την ομορφιά και τη φήμη της πριγκίπισσας, ήθελαν να την παντρευτούν.
Παρά τις ικεσίες όμως του πατέρα της, απέρριπτε κάθε πρόταση γάμου, προτιμώντας να παραμείνει ανύπαντρη για να ικανοποιήσει το πάθος της και να επισκεφτεί τις πολλές όμορφες τοποθεσίες του Văn Lãng. Ο βασιλιάς είχε μεγάλη αδυναμία στην κόρη του και έκανε κάθε προσπάθεια να την ευχαριστήσει, θέτοντας στη διάθεσή της ακόμα και το βασιλικό πλοίο, ώστε εκείνη να μπορεί να περιηγείται στα ποτάμια του βασιλείου. Κάθε άνοιξη η Tiên Dung έβαζε πανιά για τις εξερευνήσεις της και γοητευόταν τόσο από τα ωραία τοπία του τόπου της, που συχνά έχανε την αίσθηση του χρόνου.
Ο ψαράς που τα είχε χάσει όλα
Εκείνη την εποχή, στο χωριό Chử Xá, στις όχθες του Κόκκινου Ποταμού, ζούσαν ο Chử Cù Vân και ο γιος του Chử Đồng Tử. Ήταν φτωχοί ψαράδες και τα μόνα περιουσιακά στοιχεία τους ήταν ένα καλάμι για ψάρεμα. Το σπίτι τους είχε καταστραφεί από φωτιά και είχαν χάσει όλα τα ρούχα τους, εκτός από ένα μόνο εσώρουχο, το οποίο φορούσαν εναλλάξ. Όταν ο ένας έβγαινε έξω, ο άλλος έπρεπε να κουλουριαστεί στη σκηνή ή να χρησιμοποιήσει φύλλα ή φλοιό δέντρων για να καλύψει το σώμα του.— «Όταν πεθάνω», είπε, «κράτα αυτό το ρούχο για τον εαυτό σου».
Αλλά ο Chử Đồng Tử ήταν ένας ευσεβής γιος και δεν μπορούσε να αφήσει τον γέροντα πατέρα του να ταφεί χωρίς σάβανο. Παρευρέθηκε στην κηδεία με δανεικά ρούχα και στη συνέχεια βρέθηκε χωρίς τίποτα να καλύψει τη γύμνια του.
Η πριγκίπισσα βγήκε στην ξηρά για να εξερευνήσει. Βρίσκοντας την ύπαιθρο ήρεμη και γραφική, ζήτησε από τους συνοδούς της να στήσουν μια σκηνή στα ρηχά του ποταμού, για να μπορέσει να κάνει μπάνιο. Δεν ήξερε ότι ο Chử Đồng Tử κρυβόταν σ' αυτό ακριβώς το σημείο.
— «Ποιος είσαι;», τον ρώτησε η πριγκίπισσα. «Τι κάνεις εδώ;»
— «Υψηλοτάτη», απάντησε ο φοβισμένος νεαρός, μη τολμώντας να σηκώσει τα μάτια του, «είμαι μόνο ένας φτωχός ψαράς. Δεν έχω ρούχο να ντυθώ κι αναγκάστηκα να κρυφτώ στην άμμο, όταν είδα το βασιλικό πλοίο να πλησιάζει. Θα συγχωρήσετε το λάθος μου;»
Η πριγκίπισσα Tiên Dung ντύθηκε βιαστικά και πέταξε ένα απομεινάρι ρούχου στον νεαρό, για να μπορέσει να καλυφθεί. Μετά τον ρώτησε με μεγάλη λεπτομέρεια για την προηγούμενη ζωή του και τα μάτια της πριγκίπισσας γέμισαν δάκρυα. Ποτέ δεν περίμενε ότι στη χώρα που κυβερνούσε ο πατέρας της, θα υπήρχαν άνθρωποι τόσο πεινασμένοι, που δεν είχαν ούτε ένα κομμάτι ρούχο για να καλύψουν το σώμα τους.
— «Ζήτω οι Βασιλικές Υψηλότητες!», φώναξαν οι αξιωματικοί και οι κυρίες εν χορώ.
Στον Chử Đồng Tử δόθηκαν ρούχα και, κατάλληλα ντυμένος και περιποιημένος, μεταφέρθηκε στο βασιλικό πλοίο. Ο γάμος έγινε στο ποτάμι, το ίδιο βράδυ με κάθε μεγαλοπρέπεια.
— «Με το να παντρευτεί έναν αλήτη», είπε, «η Tiên Dung ατίμασε το αξίωμα της βασιλικής πριγκίπισσας. Θα την αποκληρώσω και θα την διώξω για πάντα από την αυλή μου. Δεν θέλω να την ξαναδώ!», βρυχήθηκε.
Μια μέρα, ένας ξένος έμπορος συμβούλεψε το ζευγάρι να ταξιδέψει στο εξωτερικό για να αγοράσει αγαθά, που θα μπορούσαν να μεταπωληθούν με τεράστιο κέρδος. Η πριγκίπισσα ενθάρρυνε τον Chử Đồng Tử να πάει, λέγοντας.
Την ημέρα της αναχώρησης του Chử Đồng Tử, ο ιερέας έδωσε στον μαθητή του μια ράβδο προσκυνητή και ένα κωνικό καπέλο από φύλλα φοίνικα. Τον συμβούλεψε να μην τα αφήσει ποτέ από κοντά του.
— «Αυτά τα μαγικά αντικείμενα θα είναι το στήριγμά σας», είπε, «αλλά αξίζουν πολύ περισσότερο. Το καπέλο θα σας προστατεύσει από τη βροχή και από το κακό. Και τα δύο έχουν υπερφυσική δύναμη.»
Ταξίδευαν όλη τη μέρα, περπατώντας με δυσκολία ανάμεσα στις άγριες περιοχές και το βράδυ ξάπλωναν εξαντλημένοι στο έδαφος. Ένα από κείνα τα βράδια, πριν ξαπλώσει για ύπνο, ο Chử Đồng Tử έμπηξε το ραβδί του στο έδαφος και πάνω του κρέμασε το κωνικό καπέλο.
Το ζευγάρι δεν είχε προλάβει καλά καλά να κοιμηθεί και ξύπνησε από μια βροντή. Ανακάθισαν και ανάμεσα σε αστραπές είδαν ένα μαγικό φρούριο να υψώνεται ξαφνικά από τη γη. Είχε παλάτια από νεφρίτη και σμαράγδια, δημόσια κτίρια και σπίτια για τους κατοίκους. Μανδαρίνοι, πολιτικοί και στρατιωτικοί, αυλικοί, στρατιώτες και υπηρέτες ήρθαν για να τους καλωσορίσουν στην πόλη, παρακαλώντας τους να κυβερνήσουν το νέο βασίλειο. Ο Chử Đồng Tử και η γυναίκα του μπήκαν στο παλάτι τους και ξεκίνησαν να βασιλεύουν με ειρήνη και σύνεση. Η πολιτεία ευημερούσε και οι άνθρωποι ζούσαν ευτυχισμένοι.
— «Όχι», είπε, «δεν σκοπεύω να υπερασπιστώ αυτή την ακρόπολη με τη δύναμη των όπλων. Ο Θεός τη δημιούργησε και ο Θεός έστειλε τον στρατό του πατέρα μου εναντίον της. Σε κάθε περίπτωση, πώς μπορεί μια κόρη να αντιταχθεί στη θέληση του πατέρα της; Πρέπει να υποταχθώ στο αναπόφευκτο. Αν αποφασίσει να με σκοτώσει, δεν θα τον κατηγορήσω.»
Η γενεαλογία που συνέταξε ο Nguyen Binh (1491 - 1585) κατέγραψε ότι: Αφού ο Chử Đồng Tử και η Tiên Dung επέστρεψαν στον παράδεισο, ο Hùng Duệ Vương ήρθε στην όχθη της λιμνοθάλασσας, εξέτασε την κατάσταση και εξέδωσε διάταγμα να χτιστεί στη θέση αυτή ένας ναός, αφιερωμένος στους δυο τους.
Πολλά χωριά, στις επαρχίες που βρίσκονται στον κάτω ρου του Δέλτα του Κόκκινου Ποταμού, όπως το Hưng Yên, το Hà Nội και το Hà Nam λατρεύουν τον Άγιο Chử Đồng Tử, την Tiên Dung και την Πριγκίπισσα Hồng Vân, που έδωσαν ένα λαμπρό παράδειγμα «υιικής ευσέβειας» και «πίστης στην οικογένεια». Οι περισσότεροι ναοί όμως βρίσκονται στο Hưng Yên, περίπου 20 χιλιόμετρα από το Ανόι, όπου κάθε χρόνο, στις 10 και 12 του δεύτερου σεληνιακού μήνα, πραγματοποιείται το φεστιβάλ Chử Đồng Tử-Tiên Dung (γνωστό και ως Φεστιβάλ της Αγάπης), στους ναούς Đa Hòa ( κοινότητα Bình Minh) και Hòa (κοινότητα Dạ Trạch).
Σύμφωνα με το μύθο, ο ναός Đa Hòa είναι το μέρος όπου ξεκίνησε η πιο όμορφη ιστορία αγάπης στον θησαυρό της βιετναμέζικης λαϊκής λογοτεχνίας, μεταξύ της πριγκίπισσας Tiên Dung και του φτωχού ψαρά Chử Đồng Tử. Εν τω μεταξύ, ο ναός Hòa στην κοινότητα Dạ Trạch, σύμφωνα με το μύθο, είναι εκεί όπου ο Chử Đồng Tử και οι δύο γυναίκες του ανέβηκαν στον ουρανό. Ο ναός Đa Hòa και ο ναός Hòa περιλαμβάνονται στη λίστα με τα εθνικά ιστορικά και πολιτιστικά κειμήλια από το 1962 και το 1988, αντίστοιχα.
Το φεστιβάλ Chử Đồng Tử-Tiên Dung είναι ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της χώρας, αναδημιουργώντας μια εικόνα της πλούσιας, ζωντανής πνευματικής ζωής και των βαθιών πολιτιστικών αξιών του αρχαίου βιετναμέζικου λαού στην εξερεύνηση, τη δημιουργία και την ανάπτυξη της ζωής κατά μήκος του Κόκκινου Ποταμού.
Το φεστιβάλ ανοίγει με μια πομπή των θεών-κηδεμόνων του χωριού στον ναό Đa Hòa. Στην κεφαλή της πομπής βρίσκεται ένας ή δύο δράκοι, που ελέγχονται από δέκα νεαρούς χορευτές στον ρυθμό των τυμπάνων. Ακολουθεί μια ομάδα ανθρώπων που κρατούν σημαίες του φεστιβάλ, τύμπανα, γκονγκ, ξίφη, χορευτικές ομάδες με κωνικά καπέλα, ομάδα τελετουργικής μουσικής κ.λπ.
Ταυτόχρονα με το φεστιβάλ στο Ναό Đa Hòa, στο Ναό Hòa, οι άνθρωποι διοργανώνουν επίσης μια πομπή για να μεταφέρουν νερό από τον Κόκκινο Ποταμό, και επιστρέφοντας να λούσουν το άγαλμα. Σύμφωνα με το έθιμο, το νερό που χρησιμοποιείται για την τελετή πρέπει να λαμβάνεται από τη μέση του Κόκκινου Ποταμού. Η άντληση νερού είναι μια διαδικασία που χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τους ντόπιους, που δείχνουν μ' αυτόν τον τρόπο, σεβασμό και ευγνωμοσύνη στον Άγιο. Ο κόσμος πιστεύει ότι αν ληφθεί νερό σε μια ευνοϊκή χρονιά, οι καλλιέργειες θα είναι καλές και άφθονες και οι άνθρωποι στην περιοχή θα ευημερούν.
Όταν η πομπή φτάσει στο ναό, τοποθετούνται παλανκίνα και προσφορές σε καθορισμένο μέρος. Στη συνέχεια, τα μέλη της πομπής και οι προσκυνητές, φορώντας φανταχτερά, πολύχρωμα φορέματα, ξεκινούν την τελετή έναρξης στο προαύλιο. Καθώς τελειώνει η τελετή έναρξης και η τελετή απονομής του θυμιάματος, ο κόσμος συμμετέχει σε παραδοσιακούς αγώνες που γίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας.
Σημειώσεις
- Οι Τέσσερις Αθάνατοι είναι οι τέσσερις κύριες φιγούρες στο πάνθεον των γενεών που λατρεύουν οι Βιετναμέζοι της περιοχής του Δέλτα του Κόκκινου Ποταμού σε θρύλους και μυθολογία. Είναι ο Tản Viên Sơn Thánh, επίσης γνωστός ως Sơn Tinh, ο θεός του βουνού Tản Viên, ο Phù Đổng Thiên, γνωστός και ως Gióng, ένας γίγαντας που νίκησε τους βόρειους εισβολείς, ο Chử Đồng Tử, ένας σοφός και τέλος, η πριγκίπισσα Liễu Hạnh, ένα ουράνιο πνεύμα και Μητέρα Θεά. Η πλήρης ανάπτυξη της μυθολογίας και απόδοσης τιμών στους Τέσσερις Αθανάτους έλαβε χώρα στη δυναστεία Lê, η οποία ξεκίνησε επίσημα το 1428 με την ενθρόνιση του Lê Lợi αφού έδιωξε τον στρατό των Μινγκ από το Βιετνάμ.
- Ο Hùng Duệ Vương (Hùng Vương thứ XVIII) ήταν θρυλικός βασιλιάς του έθνους Văn Lãng στην ιστορία του Βιετνάμ, ο 18ος και τελευταίος της δυναστείας Hùng (2879 π.Χ. - 258 π.Χ.), καθένας από τους οποίους κυβέρνησε για περίπου 150 χρόνια. Τα βιετναμέζικα εγχειρίδια ιστορίας υποστηρίζουν ότι το κράτος Văn Lãng («Γη των ανδρών με τατουάζ»), ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. στη βάση του πολιτισμού του Đông Sơn (1000 π.Χ. έως τον πρώτο αιώνα μ.Χ.)
- Lĩnh Nam chích quái: συλλογή βιετναμέζικων θρύλων και λαϊκών παραμυθιών, που συγκεντρώθηκαν γύρω στα 1370 - 1400, στο τέλος της δυναστείας Trần (1226 - 1400).
- Ο Νεφρίτης είναι ορυκτό του ασβεστίου του μαγνησίου και του Πυριτίου. Από την αρχαιολογική έρευνα οι νεφρίτες φέρονται να ήταν γνωστοί από την αρχαιότητα και μάλιστα στην Ευρώπη από τη νεολιθική εποχή, αλλά και σε χώρες της Ασίας (Κίνα), της ΝΑ. Ασίας, σε νήσους του Ειρηνικού, όπως επίσης γνωστή ήταν και η χρήση τους, παραμένει όμως άγνωστο πως τους ονόμαζαν. Το σύγχρονο όνομά τους προέρχεται από την αρχαία ελληνική ως «νεφρός λίθος» που πιθανολογείται ότι δόθηκε είτε από το χρώμα που παρουσιάζουν οι «πέτρες στα νεφρά», ή ως θεραπευτική χρήση κατά των παραπάνω. Από την ελληνική οι Ρωμαίοι τον ονόμασαν «Lapis nephriticus». Στη συνέχεια έλαβε διάφορες παρεμφερείς ονομασίες.
- Παλανκίνο (Palanquin): [Από τα πορτογαλικά palanquim, από τα σανσκριτικά paryaṅka] είναι φορητό σκεπασμένο κάθισμα που κρατούνταν παράλληλα με το έδαφος στους ώμους δύο ή τεσσάρων ατόμων και το οποίο χρησιμοποιούνταν παλαιότερα για τη μεταφορά ενός σημαντικού προσώπου, ιδιαίτερα στην Ανατολική Ασία.
- Βουδισμός στο Βιετνάμ: Υπάρχει διαφωνία για το πότε ακριβώς έφτασε ο Βουδισμός στο Βιετνάμ. Ο Βουδισμός μπορεί να έφτασε ήδη από τον 3ο ή 2ο αιώνα π.Χ. μέσω της Ινδίας, ή εναλλακτικά κατά τον 1ο ή 2ο αιώνα από την Κίνα. Σε κάθε περίπτωση, ο Βουδισμός του Βιετνάμ, ένας συνδυασμός κυρίως των παραδόσεων Mahayana και Theravada, έχει γίνει από τότε αναπόσπαστο μέρος του πολιτιστικού και θρησκευτικού ιστού του Βιετνάμ από τα τέλη του 2ου αιώνα. Στο νότιο Βασίλειο της Champa, ο Ινδουισμός , η Theravada και η Mahayana ασκούνταν όλα μέχρι τον 15ο αιώνα, όταν μια εισβολή από τον Βορρά οδήγησε στην κυριαρχία των μορφών του Βουδισμού που βασίζονται στην Κίνα. Ωστόσο, ο βουδισμός Theravada συνεχίζει να υπάρχει στο νότιο Βιετνάμ. Ο βιετναμέζικος βουδισμός έχει επίσης μια συμβιωτική σχέση με τον Ταοϊσμό, την κινεζική πνευματικότητα και την ιθαγενή βιετναμέζικη θρησκεία.
- Ταοϊσμός στο Βιετνάμ: Στο Βιετνάμ σήμερα, ο Ταοϊσμός είναι ένα μείγμα πνευματισμού, μαντείας και ένα στοιχείο μαγικών χαρακτηριστικών που σχετίζονται με τη θρησκεία. Το Τάο σημαίνει «το μονοπάτι» και η θρησκεία επιδιώκει να διδάξει στους οπαδούς το σωστό μονοπάτι σε αρμονία με τη φύση. Αν και είναι θρησκεία, στο Βιετνάμ, αυτή η θρησκεία δεν έχει εκκλησία, δόγμα ή εντολές. Πρόκειται για μια θρησκευτική πρακτική, συγκεντρωμένη κυρίως στα αγροτικά χωριά του Βιετνάμ και σε λαϊκές δραστηριότητες. Μια έρευνα πραγματικότητας δείχνει ότι πολύ λίγοι άνθρωποι παραδέχονται ότι είναι οπαδοί του Ταοϊσμού. Η επίδραση του Ταοϊσμού ανιχνεύεται κυρίως: 1) στην πίστη στη λατρεία των προγόνων, 2) στην πίστη στη λατρεία της Μητέρας Θεάς και 3) στην πίστη στη λατρεία του θεού - προστάτη του χωριού («Thanh Hoàng»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου