Dang Can, My Beginning.
Αναμνήσεις του καλλιτέχνη από τη ζωή του στο Δέλτα του Μεκόνγκ
____________
Ποταμός Μεκόνγκ: Sông Cửu Long για τους Βιετναμέζους
Ο ποταμός Μεκόνγκ, ο δωδέκατος μεγαλύτερος ποταμός στον κόσμο και ο τρίτος μεγαλύτερος στην Ασία, με εκτιμώμενο μήκος 4.909 χλμ. έχει μια κληρονομιά χιλιάδων χρόνων πίσω του. Από τις πηγές του στο Θιβετιανό Οροπέδιο διασχίζει την Νοτιοδυτική Κίνα, την Μιανμάρ, το Λάος, την Ταϊλάνδη, την Καμπότζη και το νότιο Βιετνάμ. Έχει πάρει πολλά διαφορετικά ονόματα στην πορεία του, ανάλογα με τους πολιτισμούς και τις γλώσσες των διαφόρων περιοχών από τις οποίες ρέει. Στην Κίνα ονομάζεται «Lancang Jiang», ή «Ταραγμένος, ποταμός», στο Λάος και την Ταϊλάνδη «Mae Nam Khong» - μερικές φορές απλοποιημένο σε «Mae Khong», που σημαίνει «Μητέρα Ποταμός». Αυτή η λέξη δίνει το αγγλικό όνομα του ποταμού: «Μεκόνγκ».
Ο ποταμός έχει ένα εντελώς νέο πρόσωπο στο Βιετνάμ. Όταν οι Βιετναμέζοι μετακινήθηκαν προς τα νότια τον 17ο και 18ο αιώνα, συνάντησαν αυτόν τον μεγαλοπρεπή ποταμό, κυβερνήτη όλων των ποταμών. Βλέποντας τις πολλές εκβολές του, να χύνονται στη θάλασσα, τον ονόμασαν Sông Cửu Long (Εννέα Δράκοι), ως φόρο τιμής στην πραγματική και μυθολογική φύση του ίδιου του ποταμού.
Ο θρύλος του ποταμού Μεκόνγκ εξηγεί τον σχηματισμό των εννέα κλάδων του, καθένας από τους οποίους μοιάζει μ' έναν δράκο που ορμάει προς στη θάλασσα.
Ο θρύλος του ποταμού Sông Cửu Long (Μεκόνγκ)
______________
Ένα από τα πολλά ονόματα του Μεκόνγκ, γνωστό και στο Βιετνάμ είναι «Công», ο «Ποταμός της Αναμονής». Η λέξη «Công» στα Ταϊλανδέζικα-Λάο σημαίνει «να περιμένω». Ο λόγος πίσω από αυτό το όνομα εξηγείται από έναν ενδιαφέροντα θρύλο:
Στην αρχαιότητα υπήρχαν δύο γιγάντιοι θεοί. Και οι δύο ήταν απίστευτα ισχυροί, με γεροδεμένα σώματα και μεγάλη δύναμη, ικανοί να μετακινούν βουνά και να στραγγίζουν τις θάλασσες με μία μόνο κίνηση. Παρά την απέραντη δύναμή τους, οι δυο θεοί είχαν διαφορετικό τρόπο ζωής και εντελώς αντίθετες προσωπικότητες. Ο ένας περνούσε την ώρα του κυνηγώντας στα δάση, ενώ ο άλλος προτιμούσε το ψάρεμα. Ο ένας ήταν βιαστικός αλλά ειλικρινής, ενώ ο άλλος ήταν ήρεμος αλλά υπολογιστικός. Ωστόσο οι δύο θεοί ήταν πολύ καλοί φίλοι. Κάθε φορά που έπιανε ο ένας ένα μεγάλο θήραμα ή ένα μεγάλο ψάρι ο άλλος, το μοιράζονταν και απολάμβαναν ένα γλέντι μαζί.
Μια μέρα, για άγνωστους λόγους, είχαν άγρια λογομαχία. Κανένας από τους δύο δεν ήταν διατεθειμένος να υποχωρήσει και μετά από μέρες πείσματος, αποφάσισαν να βρουν έναν δικαστή για να λύσει τη διαφορά τους. Πλησίασαν ένα ουράνιο ον που άκουσε και τις δύο πλευρές της ιστορίας. Αφού τους άκουσε, είπε:
– Αυτό είναι πράγματι ένα δύσκολο θέμα. Αλλά επιτρέψτε μου να προτείνω μια λύση. Θα κάνουμε έναν αγώνα και αυτός που θα φτάσει πρώτος στον προορισμό, θα ανακηρυχθεί νικητής. Συμφωνείτε και οι δύο με αυτό;
Και οι δύο θεοί συμφώνησαν και το ουράνιο ον τους οδήγησε σε ένα ψηλό μέρος, απ' όπου έπρεπε να ξεκινήσουν τον αγώνα. Τους είπαν ότι στο άκουσμα ενός τυμπάνου, πρέπει να κατευθυνθούν νοτιοανατολικά, με στόχο τη θάλασσα.
Το τύμπανο ήχησε και οι δύο γιγάντιοι θεοί ξεκίνησαν τον αγώνα τους. Το μονοπάτι μπροστά ήταν κακοτράχαλο, με πανύψηλα βουνά που έμοιαζαν με το Σινικό Τείχος, καθιστώντας τη διαδρομή δύσκολη για να ταξιδέψει κανείς γρήγορα.
Ο Κυνηγός Θεός, συνηθισμένος να σκαρφαλώνει λόφους και να πηδά πάνω από εμπόδια, προχώρησε χωρίς δισταγμό. Εν τω μεταξύ, ο Ψαράς Θεός δίστασε, σκεπτόμενος:
– «Γιατί να μπω στον κόπο να σκαρφαλώνω σε λόφους όταν μπορώ απλώς να ακολουθήσω τα περιγράμματα της γης;»
Αν και το μονοπάτι είχε στροφές, ήταν λιγότερο κουραστικό και πιο αργό. Αυτό που δεν κατάλαβε ο Ψαράς Θεός ήταν ότι, ενώ διέσχιζε ακόμα τα ελικοειδή ορεινά μονοπάτια, ο Κυνηγός Θεός είχε ήδη φτάσει σε μια απέραντη, επίπεδη πεδιάδα κι εξαντλημένος ξάπλωσε να αναπαυθεί. Ο Ψαράς Θεός, συνειδητοποιώντας ότι υστερούσε, πέταξε για να βρει έναν δρόμο δυντομότερο. Βλέποντας τον Κυνηγό Θεό να πλησιάζει στη γραμμή τερματισμού, εκείνος πέταξε δυτικά για να φτάσει στην κοντινότερη ακτή, αλλά ήταν πολύ αργά. Ο Κυνηγός Θεός, μετά από μια σύντομη ανάπαυση, όρμησε εμπρός και πέρασε πρώτος τη γραμμή τερματισμού, κερδίζοντας τον αγώνα.
Σήμερα, το μονοπάτι που έτρεχε ο Κυνηγός Θεός έγινε ποτάμι, το οποίο είναι, ως επί το πλείστον, ευθύ, αλλά ορμητικό. Το μέρος όπου αναπαύτηκε ο Κυνηγός Θεός είναι πλέον γνωστό ως λίμνη Biển Hồ. Η διαδρομή που ακολούθησε ο Ψαράς Θεός έγινε επίσης ποτάμι, αλλά ελίσσεται και κυλά απαλά, με λιγότερα ορμητικά νερά. Επειδή ο Ψαράς Θεός καθυστέρησε, αυτός ο ποταμός είναι γνωστός ως «Αργός Ποταμός». Καθώς ο Κυνηγός Θεός έπρεπε να περιμένει, ονομάστηκε και «Ποταμός της Αναμονής». Οι άνθρωποι λένε επίσης ότι, επειδή οι Θεοί περπατούσαν πέρα δώθε περιμένοντας, αυτό το μέρος έγινε εννέα εκβολές ποταμών, εννέα Δράκοι που απλώνονται στη θάλασσα.
Οι δύο γίγαντες θεοί
____________
Νάγκα, τα φοβερά πνεύματα των φυλάκων του Μεκόνγκ
Μια παραλλαγή του θρύλου των δύο γιγάντων θεών συναντάται στο Λάος και στην Βορειοανατολική Ταϊλάνδη, με πρωταγωνιστικές μορφές δύο Νάγκα, ημι-θεϊκά δρακόμορφα φίδια, που ζούσαν στο ρεύμα του ποταμού. Ήταν καλοί φίλοι, αγαπούσαν και υποστήριζαν ο ένας τον άλλον, αλλά μια μέρα, μάλωσαν για το μοίρασμα του φαγητού και ξέσπασε πόλεμος μεταξύ τους
Ο πόλεμος δημιούργησε προβλήματα σε άλλα ζωντανά πλάσματα στο ρεύμα, έτσι ο Thaen Luang, «ο Μεγάλος Θεός του Ουρανού» διέταξε τα δύο Νάγκα να συναγωνιστούν σκάβοντας τη γη για να δημιουργήσουν ένα μονοπάτι προς τον ωκεανό. Ο νικητής θα ανταμειφθεί με ένα γιγάντιο χρυσό γατόψαρο. Τελικά, το Νάγκα που έσκαψε τον ποταμό Μεκόνγκ έγινε ο νικητής. Σε άλλους θρύλους, για παράδειγμα, στον θρύλο του ποταμού Mun, παραπόταμου του Μεκόνγκ στην Ταϊλάνδη, ο Thaen Luang, αντικαθίσταται από μια βουδιστική θεότητα, τον Indra, που δίνει την εντολή στα Νάγκα.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Βούδας ταξίδεψε στην περιοχή του ποταμού Μεκόνγκ, για να διαδόσει τον Βουδισμό. Τα Νάγκα, αφού άκουσαν τη διδασκαλία του, πίστεψαν και προσφέρθηκαν εθελοντικά να είναι οι φύλακες όλων των βουδιστικών τόπων που χτίστηκαν κατά μήκος του ποταμού Μεκόνγκ. Λέγεται ακόμα ότι την 5η εβδομάδα μετά τη φώτιση του Βούδα, ξέσπασε μια μεγάλη καταιγίδα, ενώ εκείνος διαλογιζόταν κάτω από ένα δέντρο. Ο Muchalinda, βασιλιάς των Νάγκα, κουλουριάστηκε γύρω από το āsana (κάθισμά του) και τα κεφάλια του σχημάτισαν ομπρέλα για να τον προφυλάξουν από τη βροχή. Το επεισόδιο αυτό απεικονίζεται στην τέχνη του Λάος και της Ταϊλάνδης, με μια στάση του Βούδα που ονομάζεται «Naga Prok» και σημαίνει ότι το Naga με τα επτά ή εννέα κεφάλια του προστατεύει τον Βούδα.
Άγαλμα του Βούδα με στάση «Naga Prok» στο πάρκο Sala Keoku της Ταϊλάνδης
_____________
Ο ναός Luang στην Sipsongpanna της επαρχίας Yunnan, στην Κίνα είναι ένας από τους παλαιότερους ναούς, που κατασκευάστηκαν στην περιοχή της εθνοτικής ομάδας Tai Lue, κατά μήκος του ποταμού Μεκόνγκ. Λέγεται ότι τα Νάγκα του ναού Luang ήθελαν να βγουν κρυφά για να παίξουν στο ρεύμα του Μεκόνγκ στο Nong Toeng, όχι μακριά από το ναό. Οι χωρικοί φοβήθηκαν ότι τα Νάγκα μπορεί να μην επιστρέψουν για να φυλάξουν το ναό και έτσι δέσμευσαν τα πόδια τους με μέταλλο για να τα εμποδίσουν να πάνε να παίξουν στο ποτάμι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αλλαγή των συνηθειών των Νάγκα, από «άγρια» σε «ενάρετα» όντα, κι αυτό χάρη στη δύναμη και την ιερότητα του ποταμού Μεκόνγκ.
Στη βορειοανατολική Ταϊλάνδη και στο Λάος, τα Νάγκα συνδέονται με το φαινόμενο «Bang Fai Phaya Nak» ή «Naga Fireball Festival». Την ημέρα της πανσελήνου του ενδέκατου σεληνιακού μήνα, κόκκινες μπάλες φωτιάς εκτοξεύονται στον ουρανό από τον ποταμό Μεκόνγκ. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι οι μπάλες φωτιάς προκαλούνται από το μυθικό «Phaya Nak», ένα γιγάντιο Νάγκα που, μ' αυτόν τον τρόπο, αποδίδει σεβασμό στον Βούδα.
Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές στις αφηγήσεις που εξηγούν το φαινόμενο αυτό, αν και όλες οι εκδοχές αναφέρονται στον Βούδα. Στο Λάος, μια συγκεκριμένη παραλλαγή αφηγείται ότι,ενώ ο Βούδας κατέβαινε στη γη για να σώσει την ανθρωπότητα από την αμαρτία, σταμάτησε στις όχθες του ποταμού Μεκόνγκ και κήρυττε σε όλα τα ζωντανά πλάσματα. Πολλοί άνθρωποι πίστεψαν στον Βούδα και δύο Νάγκα έγιναν οι φύλακές του. Αργότερα, τα δύο Νάγκα ζήτησαν την άδεια του Βούδα να ενταχθούν στο μοναχισμό, αλλά Εκείνος τους θεωρούσε ζώα. Έτσι, τα Νάγκα μεταμορφώθηκαν μαγικά σε ανθρώπους και ο Βούδας τους επέτρεψε να χειροτονηθούν μοναχοί. Όταν τα άλλα Νάγκα άκουσαν ότι δύο απ' αυτούς είχαν προσχωρήσει στον μοναχικό βίο, χάρηκαν τόσο πολύ που εκτόξευσαν ρουκέτες από το Μεκόνγκ, για να γιορτάσουν και να δείξουν ευγνωμοσύνη στον Βούδα. Έκτοτε, η ημέρα της πανσελήνου του ενδέκατου μήνα κάθε έτους, είναι η επέτειος της ημέρας που δύο Νάγκα που έγιναν μοναχοί.
Όλα τα Νάγκα που ζουν στον ποταμό Μεκόνγκ θεωρούνται ιερά ζώα και η ενσωμάτωσή τους στη βουδιστική πίστη οδήγησε στο να αποκτήσουν σεβασμό σε διάφορα έθνη της Νοτιοανατολικής Ασίας. Ο ρόλος τους ως φύλακες τούς έχει καταστήσει μια δημοφιλή επιλογή για αγάλματα, σκάλες και διακοσμήσεις ναών, αφού πιστεύεται ότι αποτρέπουν τα κακά πνεύματα και προστατεύουν από την κακή τύχη.
Σκάλα Naga που οδηγεί στον ναό Wat Phra Phutthabat Tak Pha, στη Βόρεια Ταϊλάνδη
______________
Η ιερότητα του ποταμού Μεκόνγκ μέσα από λαϊκές αφηγήσεις για τον Βούδα
Ο Βουδισμός είναι η κυρίαρχη θρησκεία των ανθρώπων που ζουν κατά μήκος του ποταμού Μεκόνγκ, από το ορεινό Θιβέτ μέσω της Κίνας, της Βιρμανίας, του Λάος και της Ταϊλάνδης μέχρι την Καμπότζη και το Βιετνάμ. Τα σπίτια των κατοίκων βρίσκονται στις πεδινές περιοχές και πιστεύεται ότι οι άνθρωποι άρχισαν να εγκαθίστανται κατά μήκος του ποταμού πριν από 4.000 χρόνια.
Έτσι, ο Μεκόνγκ ήταν από καιρό ιερός τόπος στη ζωή των ανθρώπων και η προέλευση του πολιτισμού είναι τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο ποταμός. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε να υπάρξει στενή σχέση μεταξύ του ποταμού Μεκόνγκ και των θρησκευτικών αντιλήψεων, ιδιαίτερα του Βουδισμού, επειδή ο ποταμός έχει παίξει σημαντικό ρόλο στον τρόπο ζωής των ανθρώπων σε διάφορες κοινότητες. Λαϊκές αφηγήσεις, πεποιθήσεις και τελετουργίες των παραποτάμιων κοινοτήτων κατά μήκος του Μεκόνγκ αντικατοπτρίζουν την αντίληψη της ιερότητας του ποταμού, που δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Βούδα. Λέγεται ότι, αρχικά, υπήρχε μια τεράστια λίμνη περικυκλωμένη από οροσειρές. Ήταν ο Βούδας που χώρισε τις οροσειρές και, με αυτόν τον τρόπο, απελευθέρωσε τη λίμνη και το νερό, για να γίνουν τα ρυάκια, που κυλώντας προς τον ωκεανό γέννησαν τον ποταμό Μεκόνγκ.
Μερικές αφηγήσεις εξηγούν ότι τα ίχνη του Βούδα στις διάφορες ζωές του είναι αποτυπωμένα στον ποταμό Μεκόνγκ - τόσο γύρω από την όχθη όσο και κάτω από το ρεύμα του - και έχουν τη δύναμη να θεραπεύσουν αρρώστιες και να απομακρύνουν το κακό.
Εκτός από τις αφηγήσεις για τα ίχνη του Βούδα, υπάρχουν επίσης πολλές ιστορίες για αγάλματα του Βούδα που βρέθηκαν κάτω από τον ποταμό Μεκόνγκ. Για παράδειγμα, ο θρύλος του αγάλματος «Phra Suk» του Βούδα, στην Βορειοανατολική Ταϊλάνδη αναφέρεται στα τρία αγάλματα του Βούδα: «Phra Suk», «Phra Sai» και «Phra Serm», κατασκευασμένα στην πρωτεύουσα Vientiane, από το 1548 έως το 1571. Αργότερα, τα τρία αγάλματα μεταφέρονταν στο Νονγκ Κάι της Ταϊλάνδης, μέσω πλοίου κατά μήκος του ποταμού Μεκόνγκ. Ωστόσο, μια καταιγίδα έπληξε το σκάφος, με αποτέλεσμα το «Phra Souk» να βυθιστεί στον ποταμό, όπου έκτοτε παραμένει χαμένο. Όταν η Ταϊλάνδη και το Λάος έγιναν χωριστές χώρες, ο ποταμός Μεκόνγκ έγινε το σύνορο μεταξύ τους. Για τους κατοίκους του Λάος, τα βυθισμένα αγάλματα του Βούδα είχαν συναισθήματα, όπως αυτά των ανθρώπων και επειδή αγαπούσαν και τις δύο χώρες, βυθίστηκαν κάτω από τον ποταμό Μεκόνγκ και έγιναν αμοιβαία ιδιοκτησία των δύο χωρών, όχι κάποιας συγκεκριμένης πλευράς.
Η αντίληψη των χωρικών για την ιερότητα του ποταμού Μεκόνγκ, επειδή περιέχει τα λείψανα του Βούδα, αποκαλύπτεται μέσα από λαϊκές αφηγήσεις για την βουδιστική στούπα. Ένα παράδειγμα είναι η Στούπα «Phrathat Nong Kha», κοινώς γνωστή ως «Η Στούπα στη μέση του Μεκόνγκ» στην επαρχία Nong Khai της Ταϊλάνδης. Πιστεύεται ότι, αρχικά, αυτή η στούπα βρισκόταν στην όχθη του ποταμού. Σύμφωνα με την λαϊκή αφήγηση, πριν από επτακόσια περίπου χρόνια, όταν το ρεύμα του Μεκόνγκ άλλαξε κατεύθυνση, η στούπα βυθίστηκε κάτω από τον ποταμό. Από τότε, οι κάτοικοι του χωριού πίστευαν ότι τα λείψανα του Βούδα τα φρόντιζαν οι Νάγκα στο βασίλειο του κάτω κόσμου.
«Phrathat Nong Kha», κοινώς γνωστή ως «Η Στούπα στη μέση του Μεκόνγκ»
Φωτογραφία: Patrick Lepetit, 2017
__________
Επιπλέον, το ποτάμι ήταν επίσης το μέρος, στο οποίο ο Βούδας ταξίδεψε για να πιει και να κάνει μπάνιο πριν την είσοδό του στη Νιρβάνα. Ένας θρύλος στο Yunnan της Κίνας, λέει ότι το λασπώδες χρώμα του ρεύματος του Μεκόνγκ οφείλεται στο πλύσιμο των ενδυμάτων του Βούδα και εκείνων των οπαδών του στον ποταμό.
Ένας άλλος θρύλος που εξηγεί το το χρώμα του ποταμού Μεκόνγκ προέρχεται από το Λάος και σχετίζεται με έναν παραπόταμο του Μεκόνγκ. Ο μύθος αφηγείται πως ο Βούδας και 400 οπαδοί του ήρθαν στο Ponsan (όπου, αργότερα το 1933, βρέθηκε ένα αποτύπωμα του Βούδα, που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα) και οι οπαδοί του Βούδα βοήθησαν στην κατασκευή μικρών περιπτέρων για να μείνουν μέχρι να υποχωρήσει η βροχή. Οι οπαδοί μασούσαν μπετέλ και ένας δόκιμος, που σέρβιρε τους οπαδούς, μάζεψε τα πτύελα των μοναχών από το μάσημα του μπετέλ και τα έχυσε στο ρυάκι, με αποτέλεσμα το κάτω ρέμα του ποταμού Μεκόνγκ να γίνει κόκκινο (λόγω του κόκκινου χρώματος των καρπών betel). Μέχρι σήμερα, αυτό το ρεύμα διατηρεί ένα λασπωμένο κόκκινο χρώμα.
Το γιγάντιο γατόψαρο του ποταμού Μεκόνγκ
_________
Μια άλλη μεγάλη κατηγορία λαϊκών αφηγήσεων, αφορά τα όντα που ζουν στον ποταμό Μεκόνγκ και τα οποία με κάποιο τρόπο σχετίζονται με την βουδιστική πίστη. Η ιστορία της μάχης μεταξύ των δύο Νάγκα, η οποία τελειώνει με τον νικητή να λαμβάνει ένα γιγάντιο ψάρι ως ανταμοιβή, έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει την αποκλειστική ύπαρξη φυσικών γιγάντιων γατόψαρων στον ποταμό Μεκόνγκ. Η ιστορία καταδεικνύει επίσης την πεποίθηση ότι το ποτάμι έχει «ζωή» και «μυαλό» και δημιουργεί σταθερότητα στο σύμπαν, αφού είναι η πηγή διαφόρων ειδών ψαριών.
Το γιγάντιο γατόψαρο γίνεται αντιληπτό από τους ντόπιους ως ένα μεγάλο ζώο που τρώει μόνο φυτά και είναι ευγενικό και ακίνδυνο για άλλα είδη ζώων του ποταμού. Επιπλέον, το λευκό δέρμα του γιγάντιου γατόψαρου υποδηλώνει «καθαρότητα» και «αγνότητα». Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του γιγάντιου γατόψαρου είναι τα μάτια που κοιτάζουν προς τα κάτω με τον ίδιο τρόπο όπως τα μάτια των αγαλμάτων του Βούδα. Για το λόγο αυτό, η εικόνα του γιγάντιου γατόψαρου με τα μάτια του να κοιτάζουν προς τα κάτω, σαν να φροντίζει ευγενικά τους ανθρώπους, οδήγησε στην πεποίθηση ότι είναι ιερό ψάρι, συνδεδεμένο με τον Βούδα.
Επιπλέον, οι Ταϊλανδέζοι και οι κάτοικοι του Λάος πιστεύουν ότι το γιγάντιο γατόψαρο κολύμπησε ενάντια στο ρέμα για να αποτίσει τα σέβη του στη Phra That Phanom Stupa της βορειοανατολικής Ταϊλάνδης και στο άγαλμα Phra Bang του Βούδα, τιμώντας τον έτσι ως δημιουργό του ποταμού.
Το άγαλμα Phra Bang του Βούδα στο Λάος
___________
Μια άλλη κατηγορία αφηγήσεων είναι σχετική με τα ιερά δέντρα στον ποταμό Μεκόνγκ. Το δέντρο Manikoth είναι ένα τοπικό δέντρο, του οποίου το όνομα προέρχεται από τη Rama Jataka, μια λαοτική εκδοχή της Ramayana. Η αφήγηση σχετίζεται τόσο με τον Βούδα όσο και με τον ποταμό Μεκόνγκ. Στην ιστορία, ο Βούδας σε μια από τις προηγούμενες ζωές του γεννήθηκε ως Ράμα. Το δέντρο το έφερε από τον ουρανό ο Ίντρα. Στην ιστορία, ενώ ο Ράμα ταξίδευε κατά μήκος του ποταμού Μεκόνγκ, βρήκε ένα δέντρο Manikoth στη μέση του ποταμού και έφαγε τον καρπό από ένα από τα κλαδιά του. Αφού έφαγε το φρούτο, ο Ράμα έγινε πίθηκος και αργότερα πήρε μια άλλη μαϊμού για γυναίκα του και γέννησε έναν γιο που ονομάστηκε Hanuman.
Μέχρι σήμερα, ο λαός του Λάος πιστεύει ότι αυτό το μαγικό δέντρο μπορεί να βρεθεί μόνο στα νησιά στη μέση του ποταμού Μεκόνγκ, ειδικά στο Khon Phapheng και επίσης στον καταρράκτη Lee Phi στο νότιο Λάος. Κατά συνέπεια, ο ποταμός Μεκόνγκ, με αυτόν τον τρόπο, ιεροποιείται από τη λαϊκή αφήγηση του μαγικού «δέντρου Manikoth». Αργότερα υποστηρίχθηκε ότι ο Βούδας συνήθιζε να κάθεται κάτω από το δέντρο Manikoth. Κατά συνέπεια, στο Λάος, πιστεύεται ευρέως ότι αν οι άνθρωποι λατρεύουν αυτό το δέντρο, είναι σαν να λατρεύουν τον Βούδα.
Αυτές οι πεποιθήσεις έχουν περάσει μέσα από λαϊκές αφηγήσεις που μπορούν να θεωρηθούν ως δημιουργικές και φανταστικές ιστορίες, οι οποίες δεν υπάρχουν στον βουδιστικό κανόνα. Ωστόσο, τέτοιες λαϊκές αφηγήσεις χρησιμεύουν ως χρήσιμες πηγές όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη λαϊκή αντίληψη του Βουδισμού.
Το ιερό «δέντρο Manikoth», που μέχρι το 2012, στεκόταν πάνω σ' έναν βράχο, στη μέση του Μεκόνγκ, στο νότιο Λάος
____________
Λαϊκοί θρύλοι της περιοχής του Δέλτα του Μεκόνγκ
Το σύστημα των λαϊκών θρύλων της περιοχής του Δέλτα του Μεκόνγκ στο Βιετνάμ και τα χαρακτηριστικά τους είναι αποτέλεσμα των ιστορικών παραγόντων που διαμόρφωσαν τη νέα γη στο Νότο. Σε σύγκριση με άλλες περιοχές της χώρας, το Δέλτα του Μεκόνγκ έχει μια μάλλον καθυστερημένη ιστορία σχηματισμού, μόνο τα τελευταία 400 χρόνια.
Οι χαρακτήρες στους θρύλους αυτούς ανήκουν σε πολλές διαφορετικές τάξεις και κοινωνικές ομάδες, με διαφορετική προέλευση, συνθήκες, θέσεις και θρησκείες. Είναι μετανάστες από τις τρεις περιοχές του Βιετνάμ, Χμερ, Βουδιστές, Χριστιανοί, φτωχοί, πλούσιοι, αγρότες και μανδαρίνοι υπό τη δυναστεία Nguyen, οι οποίοι συμμετείχαν στην εξερεύνηση, την κατασκευή και την προστασία αυτής της νέας γης στο Νότο. Το γεγονός ότι οι λαϊκοί συγγραφείς υμνούν θρυλικούς χαρακτήρες χωρίς διάκριση εθνότητας, θρησκείας, καταγωγής δείχνει το φιλελεύθερο, ανοιχτό, ανεκτικό πνεύμα στον χαρακτήρα των κατοίκων της περιοχής του Νότιου Δέλτα.
Από την άλλη πλευρά, οι λαϊκοί θρύλοι της περιοχής του Δέλτα του Μεκόνγκ συμβάλλουν στην προσθήκη στην εθνική ιστορία των χαρακτήρων που είχαν θετική επίδραση στη ζωή των ανθρώπων, αλλά για κάποιους αντικειμενικούς ή υποκειμενικούς λόγους, τα ονόματά τους δεν έχουν εμφανιστεί στην ιστορία. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Nguyễn Hiền Nang. Τα βιβλία ιστορίας δεν καταγράφουν τα επιτεύγματά του, αλλά οι λαϊκοί θρύλοι δεν ξεχνούν να επιβεβαιώνουν, να επαινούν και να τιμούν τις ξεχωριστές ιδιότητες αυτού του χαρακτήρα. Ο ναός προς τιμήν του στη δεξιά όχθη του ποταμού Quan Lo, Ca Mau, είναι μια πειστική απόδειξη της αγάπης και του σεβασμού των ανθρώπων γι' αυτόν τον χαρακτήρα.
Ναός του Nguyễn Hiền, του νεότερου πτυχιούχου του Βιετνάμ
_______________
Σύμφωνα με τους συγγραφείς της λαογραφίας, οι περισσότεροι από αυτούς τους χαρακτήρες έχουν κοινά χαρακτηριστικά: είναι πολύ καλοί στις πολεμικές τέχνες, έχουν πολλά παράξενα ταλέντα, έχουν εξαιρετική υγεία ή είναι έξυπνοι και διαβασμένοι. Μερικοί άνθρωποι είναι ταλαντούχοι στο να πιάνουν φίδια και να θεραπεύουν τα δαγκώματά τους, να σκοτώνουν τίγρεις, αγριόχοιρους και άλλα ζώα, επικίνδυνα για τη ζωή και τη δουλειά των ανθρώπων της περιοχής.
Στους περισσότερους θρύλους, οι λαϊκοί συγγραφείς επικεντρώνονται στην αφήγηση ιστοριών για τους αρχαίους χαρακτήρες, που πάλεψαν για να κατακτήσουν τη φύση, να διεκδικήσουν και να χτίσουν το όμορφο και ευημερούν Δέλτα του Μεκόνγκ. Αν και σε αντίθεση με τους θρύλους του Βόρειου Δέλτα, οι ιστορίες στερούνται μαγικών στοιχείων, περιστασιακά υπάρχουν μερικές μαγικές και φανταστικές λεπτομέρειες στην πλοκή, όπως π.χ. χαρακτήρες με μαγικές δυνάμεις, ικανοί να αιχμαλωτίζουν και να καταστρέφουν άγρια ζώα. Πρόκειται για προγόνους χωριών και κοινοτήτων, που οι κάτοικοι τιμούν, λατρεύουν με προσφορές σε ναούς και κοινόχρηστα σπίτια των χωριών. Το όνομά τους περνάει από γενιά σε γενιά ή δίνεται στον τόπο που εκείνοι ευεργέτησαν.
Ο θρύλος δείχνει την αγάπη και την ευγνωμοσύνη των ανθρώπων για τους χαρακτήρες που πάλεψαν για να κατακτήσουν τη φύση, να εξερευνήσουν και να χτίσουν το Δέλτα του Μεκόνγκ. Χαρακτήρες που έχουν συμβάλει στην εξόντωση άγριων ζώων, στην ανάκτηση ερημιών, στην ίδρυση χωριών, στην ίδρυση αγορών, στη βοήθεια των χωρικών προκειμένου να έχουν μια ολοένα πιο ευημερούσα και άνετη ζωή, αντιπροσωπεύοντας το νόμο της κυβέρνησης για την προστασία του λαού. Οι λαϊκοί συγγραφείς χτίζουν εικόνες χαρακτήρων που, ακόμη και μετά τον θάνατο, εξακολουθούν να βοηθούν και να ευλογούν τους ανθρώπους, προκειμένου να έχουν μια ειρηνική και ευτυχισμένη ζωή. Το κύριο περιεχόμενο αυτών των θρύλων είναι η έκφραση έμπνευσης για την επιβεβαίωση, τον έπαινο και την τιμή των χαρακτήρων που θεωρούνται οι προκάτοχοι στην ιστορία του σχηματισμού, της κατασκευής και της ανάπτυξης της περιοχής του Δέλτα του Μεκόνγκ.
Το περιεχόμενο του μύθου δεν εκφράζει μόνο την έμπνευση για να επαινέσει και να τιμήσει ανθρώπους που ζουν μαζί και θυσιάζονται για την κοινότητα, αλλά δείχνει επίσης τη διαδικασία εκμετάλλευσης και κατασκευής του Δέλτα του Μεκόνγκ σε μια επίπεδη, ευρύχωρη, εύφορη γη των ανθρώπων.
Η ιστορία του Nguyễn Hiền, του νεότερου πτυχιούχου στο Βιετνάμ
______________
Nguyễn Hiền, το αγόρι που πετούσε χαρταετούς
Αργότερα, επειδή η οικογένειά του ήταν πολύ φτωχή, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ βοσκούσε βουβάλια, όσο κι αν φυσούσε ο άνεμος ή έπεφτε η βροχή, στεκόταν έξω από την τάξη για να ακούσει το μάθημα. Το βράδυ περίμενε τον φίλο του να τελειώσει τη μελέτη του, πριν δανειστεί το σημειωματάριό του για να μελετήσει κι εκείνος. Βιβλίο για κείνον ήταν η πλάτη ενός βούβαλου, πάτωμα η άμμος, μολύβι το δάχτυλό του ή ένα σπασμένο κομμάτι τούβλο. Για λάμπα είχε ένα κέλυφος αυγού με πυγολαμπίδες.
Το αγόρι βοσκούσε βουβάλια και έπαιζε φλάουτο
__________
Αν και το αγόρι ήταν διαρκώς απασχολημένο με τη δουλειά και τη μελέτη, ο χαρταετός του εξακολουθούσε να πετάει ψηλά και ο ήχος από το φλάουτο που έπαιζε έφτανε στα σύννεφα. Κάθε φορά που γίνονταν εξετάσεις, έγραφε το διαγώνισμα σε ξερά φύλλα μπανάνας και το έδινε στον φίλο του, ζητώντας από τον μοναχό του χωριού να του το διορθώσει. Οι επιδόσεις του ήταν τοσο καλές, που ξεπερνούσαν κατά πολύ τις επιδόσεις των συμμαθητών του.
Εκείνη τη χρονιά, η δυναστεία Tran καθιέρωσε για πρώτη φορά εξετάσεις για να επιλέξει πρόσωπα ικανά να υπηρετήσουν τη χώρα. Το αγόρι που πετούσε χαρταετούς έφτιαξε τις βαλίτσες του και πήγε στην πρωτεύουσα για να πάρει μέρος στις αυτοκρατορικές εξετάσεις. Ήταν μόλις δεκατριών ετών εκείνη την εποχή και κατέκτησε την πρώτη από τις τρεις θέσεις. Είναι ο νεότερος πτυχιούχος στην ιστορία του Βιετνάμ.
_(6).jpg)
Άγαλμα του «Κυρίου Τίγρη» στον Ναό Bình Đông, Σαϊγκόν
__________
Θρυλικές ιστορίες με τίγρεις, από το Δέλτα του Μεκόνγκ
«Dưới sông sấu lội, trên rừng cọp um»
«Στο ποτάμι κολυμπούν κροκόδειλοι, στο δάσος βρυχώνται τίγρεις»
Η ιστορία της εδαφικής επέκτασης των Βιετναμέζων από την κεντρική περιοχή προς το Νότο, ξεκίνησε με την ιστορία της κατάκτησης της φύσης, στην οποία είδη όπως οι τίγρεις, οι κροκόδειλοι, τα φίδια, τα κουνούπια, οι βδέλλες κ.λπ. αποτελούσαν πάντα μια συνεχή απειλή στον αγώνα για επιβίωση των ανθρώπων εδώ. Ένα από τα σύμβολα της τραχύτητας και της αγριότητας της περιοχής είναι η παρουσία των τίγρεων.
Στον Νότο, τον 17ο και 18ο αιώνα, υπήρχαν αμέτρητες τίγρεις. Ο Trịnh Hoài Đức (1765 - 1825), συγγραφέας του πρώτου βιβλίου Γεωγραφίας για το Νότιο Βιετνάμ, δεν αναφέρεται στην ύπαρξη τίγρεων στα ψηλά βουνά και τα πυκνά δάση, αλλά στην Σαϊγκόν, που εκείνη την εποχή ήταν ήδη πόλη: «Στη μέση των διακοπών της Πρωτοχρονιάς (Tết), το 1771, οι τίγρεις από το δάσος Sac μετακόμισαν στην αγορά Tân Kiểng, στο δρόμο προς το Chợ Lớn, προκαλώντας τρόμο στους ανθρώπους».
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η σχέση μεταξύ ανθρώπων και τίγρεων ήταν ακόμα αμφιλεγόμενη: οι πρώτοι άποικοι φοβούνταν τις τίγρεις από τη μια και έπρεπε να τις σκοτώνουν για να ελέγξουν τη νέα γη από την άλλη. Η πολυπλοκότητα της συνείδησής τους οφείλεται στην αντίφαση ανάμεσα στις αναπόφευκτες απαιτήσεις της ιστορίας και στην έλλειψη πρακτικής ικανότητας να ικανοποιηθούν αυτές οι απαιτήσεις. Επειδή φοβόντουσαν τις τίγρεις, έχτιζαν ναούς για να τις λατρεύουν ως «Θεό του Βουνού», «Άρχοντα του Δάσους», «Θεό Τίγρη» και εξέλεγαν την τίγρη ως αρχηγό - φύλακα του χωριού. Επομένως, το μοτίβο του «Ông Cả Cọp» (Κυρίου Τίγρη) είναι ένα λαϊκό θέμα που σχηματίζεται από τη συνείδηση του σεβασμού του νόμου του Νότου:
«Ήρθαμε εδώ για να διεκδικήσουμε γη και να ζήσουμε, αλλά ξέρουμε ότι κάθε δάσος έχει τη δική του τίγρη, οπότε δεν τολμάμε να ισχυριστούμε ότι είμαστε ήρωες. Είμαστε εδώ για να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας. Παρακαλούμε κάντε τα πάντα, γίνετε ο κύριος και μεις θα υπακούουμε σε σας.»
Χαρακτηριστικό των διαφορετικών πεποιθήσεων των αρχαίων Βιετναμέζων είναι το παρακάτω:
Κάποιοι Γάλλοι αξιωματούχοι, κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας, μπήκαν κρυφά στο χωριό και εξεπλάγησαν όταν ο αρχηγός του χωριού ανέφερε ότι ένας μεγάλος άνδρας είχε μόλις φάει ένα ολόκληρο γουρούνι χθες το βράδυ και φαινόταν ότι ήθελε ακόμη και να παντρευτεί. Πολύ καιρό αργότερα, ο δυτικός αξιωματικός συνειδητοποίησε ότι ήταν μια άγρια τίγρη που μόλις είχε επιτεθεί σε αυτό το χωριό. Δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τον σεβασμό των ιθαγενών για τις τίγρεις, ούτε κατάλαβαν ότι ήταν μια πολύ παλιά πεποίθηση.
Η άγρια τίγρη κατέχει μια σημαντική θέση στα βιβλία ιστορίας, στη λογοτεχνία, τους λαϊκούς θρύλους και στα τοπωνύμια που αντικατοπτρίζουν τη διαδικασία κατάκτησης της περιοχής. Το κοινό σημείο στην αρχαία βιετναμέζικη αντίληψη για τις τίγρεις, ειδικά στον Νότο, είναι ότι πρόκειται για τα πιο δυνατά και άγρια ζώα, αλλά ο τρόπος επίλυσης των συγκρούσεων μεταξύ τίγρεων και ανθρώπων δεν είναι η εξόντωση, αλλά ο σεβασμός σ' ενα ζώο με βαθύ πνευματικό νόημα. Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των ανθρώπων στο Δέλτα του Μεκόνγκ, η «τίγρη» - και μάλιστα η λευκή - είναι ένα πλάσμα με διαίσθηση και συναισθήματα, δεν τρώει ποτέ ανθρώπους αλλά τους βοηθάει, προστατεύει τους δίκαιους και τιμωρεί τους κακούς.
Δύο γιγάντια αγάλματα τίγρης στέκονται επιβλητικά στην είσοδο του νησιού Ông Hổ
_____________
Το νησί Ông Hổ (Κύριος Τίγρης)
Τα τελευταία 300 χρόνια, το νησί Ông Hổ υποδέχεται τους επισκέπτες με δύο γιγάντια αγάλματα τίγρης, που στέκονται επιβλητικά στην είσοδο, σκαλισμένα σε πέτρα. Σύμφωνα με τους ντόπιους, στο παρελθόν, αυτή η περιοχή δημιουργήθηκε από προσχώσεις και αναδύθηκε στη μέση του ποταμού Hậu, που εκβάλλει στο Δέλτα του Μεκόνγκ. Τα δέντρα ήταν πυκνά και άγρια, αλλά σταδιακά, καθώς οι άνθρωποι μετανάστευσαν εδώ, χτίστηκαν πολλά νέα σπίτια και δημιουργήθηκαν χωριά. Ένας από τους θρύλους που εξηγούν το όνομα του νησιού και ο οποίος συναντάται σε πολλές διαφορετικές εκδοχές, έχει ως εξής:
Μια φορά κι έναν καιρό, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι κωπηλατούσε σε μια βάρκα για να πιάσει ψάρια και να μαζέψει καυσόξυλα, όταν είδαν μια γάτα να επιπλέει στο ποτάμι, πάνω σ’ ένα πλωτό «χαλί», που σχημάτιζαν μπλεγμένα κλαδιά υδρόβιου υάκινθου. Αλλά όταν πλησίασαν, διαπίστωσαν ότι δεν ήταν γάτα, αλλά ένα πεινασμένο και παγωμένο τιγράκι. Οι παππούδες το λυπήθηκαν και το πήραν σπίτι για να το φροντίσουν και να το μεγαλώσουν. Ο τίγρης μεγάλωσε με την αγάπη του ζευγαριού και έγινε ένα πολύ ευγενικό και καθόλου καταστροφικό ζώο. Όταν το ηλικιωμένο ζευγάρι έφυγε από τη ζωή, ο τίγρης δεν ξέχασε πως σ’ αυτούς χρωστούσε τη ζωή του. Κάθε χρόνο, στην επέτειο του θανάτου των ευεργετών του, ο τίγρης έφερνε από το δάσος, όπου είχε καταφύγει, ένα αγριογούρουνο ή ελάφι, το τοποθετούσε δίπλα στον τάφο και μετά έφευγε. Τα χρόνια πέρασαν και ο τίγρης, επιστρέφοντας στο μέρος όπου πέθαναν οι παππούδες, αντιμετώπισε μια μεγάλη καταιγίδα. Πνίγηκε ενώ κολυμπούσε κατά μήκος του ποταμού, με το σώμα του να παρασύρεται κοντά στο χωριό. Οι χωρικοί, λυπήθηκαν το ζώο και το έθαψαν ανάμεσα στους τάφους του ηλικιωμένου ζευγαριού.
Οι κάτοικοι του χωριού έχτισαν ένα ναό για να τιμήσουν τον «κύριο Τίγρη» και το ίδιο όνομα έδωσαν με περηφάνια στο νησί τους. Λένε ότι είναι μια τίγρη της δικαιοσύνης και της αγάπης, όχι μια άγρια τίγρη. Είναι μια απόδειξη ότι η νησιωτικής γη τους είναι ένας τόπος με ήπιους, ειλικρινείς ανθρώπους, γεμάτους αγάπη. Ο ανακαινισμένος τάφος του «κυρίου Τίγρη» βρίσκεται στους χώρους της αρχαίας παγόδας Bửu Long.
Ο τάφος του «κυρίου Τίγρη» στους χώρους της αρχαίας παγόδας Bửu Long
_________________
Ο Βουδιστής μοναχός που δάμαζε τις τίγρεις
Ο μοναχός Tăng Chủ, ένας από τους δώδεκα μαθητές του Βουδιστή Δασκάλου Phật thầy Tây An, έζησε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και ίδρυσε χωριά στους πρόποδες του βουνού Ket, στην περιοχή του Δέλτα του Μεκόνγκ. Ήταν ειδικός στις πολεμικές τέχνες, στην υποταγή άγριων τίγρεων και στην θεραπεία των ασθενών. Ψηλός, με πλατύ στόμα και μακριά χέρια, φωνή δυνατή σαν βροντή,έμοιαζε αθώος αλλά και αποφασιστικός μαζί. Δύο θρύλοι κυκλοφορούν για τον μοναχό Tăng Chủ και οι δύο με τίγρεις:
Μια τίγρη πλησίασε στο χωριό το σούρουπο, προκαλώντας τρόμο στους κατοίκους, που κατέφυγαν στους πάνω ορόφους, έκλεισαν τις πόρτες ερμητικά και κήρυξαν συναγερμό χτυπώντας το γκονγκ από μπαμπού. Ο Tăng Chủ μόνος, κρατώντας ένα δόρυ με μακριά λαβή, κατέβηκε τη σκάλα για να κυνηγήσει την τίγρη. Κάτω από το αμυδρό φως του φεγγαριού, η τίγρη όρμησε στον Tăng Chủ, τον σκέπασε με το τεράστιο σώμα της και τα μπροστινά της πόδια στον αέρα. Εκείνος έσκυψε γρήγορα, με το ένα χέρι κρατώντας το δόρυ όρθιο, το άλλο χέρι σε θέση άμυνας και περίμενε να χάσει την ισορροπία της η τίγρη. Πράγματι το ζώο τρόμαξε από τη στάση του μοναχού και το δόρυ που άστραφτε στο σκοτάδι κι έτσι έγειρε προς το πλάι. Ενώ η τίγρη έχανε την ισορροπία της και ταλαντευόταν στον αέρα, ο Tăng Chủ την χτύπησε γρήγορα στο ισχίο με μια δυνατή γροθιά και στη συνέχεια στη βουβωνική χώρα με μια απότομη κλωτσιά. Η τίγρη βρυχήθηκε δυνατά και μετά έπεσε αναίσθητη.
Ο Tăng Chủ δεν σκότωσε την τίγρη, αλλά την πλησίασε, μουρμουρίζοντας:
— Σε συγχωρώ, αλλά από εδώ και πέρα πρέπει να εγκαταλείψεις την άγρια φύση σου. Μην ξανάρθεις εδώ αλλιώς θα χάσεις τη ζωή σου!
Η τίγρη κατέβασε το πρόσωπό της στο έδαφος, έσυρε το κουτσό της πόδι στο δάσος και από εκεί και πέρα δεν τόλμησε να πλησιάσει ξανά στο χωριό. Κάποιος από τους κατοίκους ρώτησε τον μοναχό:
— Γιατί αφήνεις μια τίγρη ζωντανή, αντί να την σκοτώσεις για να φοβούνται όλοι λιγότερο;
— Δεν θέλω να εξοντώσω τα άγρια ζώα, θέλω απλώς να χρησιμοποιήσω την καρδιά μου για να τα δαμάσω και να τα μεταμορφώσω σε φίλους και προστάτες.
Από τότε, οι άνθρωποι της περιοχής τον είδαν να το κάνει αυτό όχι μόνο μία αλλά πολλές φορές, άλλοτε στη μέση του δάσους, άλλοτε στην άκρη του δάσους: χτυπούσε τις τίγρεις όποτε τις συναντούσε και μετά τις άφηνε να φύγουν. Έτσι, οι τίγρεις έπαψαν να επιτίθενται στους ανθρώπους και συμπεριφέρονταν φιλικά.
Ο μοναχός Tăng Chủ δαμάζει μια τίγρη
__________
Μια μέρα, ο Tăng Chủ επιστρέφοντας στον ναό Thoi Son, από την επίσκεψή του στα χωράφια, ενώ είχε αρχίσει να νυχτώνει, είδε μια μεγάλη λευκή τίγρη να κείτεται στην άκρη του μονοπατιού. Βλέποντάς τον, η τίγρη σηκώθηκε, άνοιξε το στόμα της, έξυσε το λαιμό της και μετά έσκυψε το κεφάλι της. Ήταν ολοφάνερο ότι υπέφερε. Ο μοναχός Tăng Chủ κατάλαβε τι συμβαίνει και είπε:
— Πρέπει να έχεις ένα κόκαλο κολλημένο στο λαιμό σου, σωστά;
Η τίγρη έγνεψε καταφατικά και κούνησε την ουρά της. Ο Δάσκαλος σήκωσε το χέρι του και χτύπησε δυνατά τρεις φορές το ζώο στο πίσω μέρος του λαιμού. Ένα τεράστιο κόκαλο πετάχτηκε από το στόμα της τίγρης.
— Από εδώ και πέρα, λευκή τίγρη, να μην είσαι τόσο άπληστη, της είπε.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Ηγούμενος βρήκε ένα αγριογούρουνο στην αυλή του μοναστηριού, «δώρο» από την τίγρη για να ξεπληρώσει τον μοναχό Tăng Chủ, που της έσωσε τη ζωή. Μέχρι και σήμερα, δίπλα στον ναό Thoi Son, υπάρχει ένα μικρό προσκυνητάρι προς τιμήν εκείνης της τίγρης.
Δαμάζοντας μια άγρια τίγρη
____________
Ο θεός - τίγρης σώζει μια ετοιμόγεννη γυναίκα
Στην πόλη Cần Thơ στην περιοχή του Δέλτα του Μεκόνγκ, υπάρχει ένας τοπικός θρύλος που εξηγεί την προέλευση του αρχαίου ναού Bình Thủy και σχετίζεται με την ιστορία ενός θεού τίγρη που σώζει ανθρώπους.
Τον πρώτο καιρό της ίδρυσης του χωριού γύρω στις αρχές του 19ου αιώνα, υπήρχε μια τίγρη - μοναχός που είχε πνεύμα ανθρώπου. Στο σταυροδρόμι ζούσε μια γυναίκα μόνη, η οποία ονομαζόταν Bé. Ο σύζυγός της είχε καταταχθεί στο στρατό της δυναστείας Nguyen για να φυλάει τα σύνορα της Καμπότζης. Πριν αποχωριστεί τη γυναίκα του, ο στρατιώτης έκαψε θυμίαμα και στάθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο δέντρο, προσευχόμενος στον τοπικό θεό να προστατεύσει τη νεαρή σύζυγό του, ώστε εκείνος να μπορέσει να εκτελέσει το καθήκον του απέναντι στη χώρα με ηρεμία. Η τίγρη - μοναχός, κρυμμένη πίσω από ένα μεγάλο δέντρο άκουσε την προσευχή του.
Ένα βράδυ, η ετοιμόγεννη γυναίκα, με τις φωνές της, ξύπνησε την τίγρη, που έτρεξε κατευθείαν στο σπίτι μιας μαίας. Η μαία κοιμόταν βαθιά, άνοιξε τα μάτια της, είδε ξαφνικά μπροστά της την τίγρη και φοβήθηκε τόσο πολύ, που λιποθύμησε. Η τίγρη μετέφερε στην πόρτα της κυρίας Bé τη μαία, που ξεγέννησε με επιτυχία την ετοιμόγεννη γυναίκα.
Νωρίς το επόμενο πρωί, όταν άνοιξε την πόρτα της, η μαία είδε στην αυλή του σπιτιού της ένα σκοτωμένο αγριογούρουνο, γεμάτο σημάδια από νύχια τίγρης. Φέρνοντας στο μυαλό της τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας, η μαία κατάλαβε ότι η τίγρη είχε φέρει το γουρούνι για να ανταποδώσει τη χάρη. Πιστεύοντας ότι ήταν ένας θεός τίγρης, που προστάτευε τους χωρικούς, η μαία και η κυρία Bé έχτισαν έναν ναό για να λατρεύουν τον Θεό Τίγρη. (Thần Hổ).
Το δέρμα του Θεού - Τίγρη λατρεύεται στον ναό Bình Thủy
__________
Σημειώσεις
- Naga: είναι μυθικά φιδόμορφα όντα της Ινδικής μυθολογίας. Πρόκειται για πνεύματα του νερού, τα οποία αναπαρίστανται κατά κανόνα σε ανθρώπινες μορφές, με ένα στέμμα από φίδια στο κεφάλι τους. Ζουν σε ένα υπόγειο βασίλειο, το οποίο είναι γεμάτο με υπέροχα παλάτια, όμορφα διακοσμημένα με πολύτιμα πετράδια. Επιπλέον, τα Naga είναι επίσης γνωστά ως δράκοι και πνεύματα του νερού — ποτάμια, λίμνες, θάλασσες και πηγάδια — και είναι οι φύλακες του θησαυρού. Στον Βουδισμό, τα Naga συχνά εμφανίζονται ως φύλακες της πόρτας ή, όπως στο Θιβέτ, ως δευτερεύουσες θεότητες. Σύμφωνα με τον μύθο τα Naga τα προσηλύτισε ο Βούδας, όταν μια μέρα που διαλογιζόταν κάτω μια συκιά, ο βασιλιάς Naga Muchalinda τυλίχτηκε γύρω του και τα κεφάλια του σχημάτισαν ομπρέλα για να τον προφυλάξουν από τη βροχή. Ο Βούδας αργότερα όταν κήρυξε τους δυο νόμους, έναν για τους ανθρώπους κι έναν για τους θεούς, εμπιστεύτηκε στα Naga να φυλάνε τον νόμο για τους θεούς ο οποίος ήταν μυστικός.
- Indra: στον Βουδισμό, ο Indra αποκαλείται συνήθως με το άλλο του όνομα, Śakra ή Sakka (ισχυρός) και σύμφωνα με τη βουδιστική κοσμολογία είναι ο κυβερνήτης του ουρανού.
- Στούπα: πρόκειται για μια αρχιτεκτονική δομή σαν ανάχωμα που γύρω της έχει έναν διάδρομο και περιέχει κειμήλια, μικρά αγαλματίδια Βουδιστών καθώς και τις στάχτες των μοναχών που έχουν αποτεφρωθεί. Το κύριο σώμα της έχει την μορφή καμπάνας, που είναι σύμβολο της πλήρους σοφίας του Βούδα και χρησιμοποιείται ως μέρος για περισυλλογή-προσευχή. Μάλιστα οι κατασκευές αυτές, σύμφωνα με τον βουδισμό, εμπνέουν τον άνθρωπο να ασχοληθεί με την ανάπτυξη του πνεύματος και τις απεριόριστες δυνατότητες του.
- Το Phra Bang (επίσης γραμμένο Phrabang, και που κυριολεκτικά σημαίνει «λεπτός Βούδας») είναι το μυστικιστικό εθνικό έμβλημα του Λάος. Είναι ένα άγαλμα ύψους 83 εκατοστών, καλυμμένο με φύλλα χρυσού. Σύμφωνα με το μύθο, κατασκευάστηκε στη Σρι Λάνκα (Κεϋλάνη) μεταξύ του 1ου και του 9ου αιώνα. Το Phra Bang θεωρείται σύμβολο του δικαιώματος να κυβερνά το Λάος. Μόνο μια αγνή και αληθινή κυβέρνηση μπορεί να κρατήσει αυτό το ιερό άγαλμα.
- Το γιγάντιο γατόψαρο του Μεκόνγκ (Pangasianodon gigas) είναι ένα από τα μεγαλύτερα ψάρια του γλυκού νερού στον κόσμο, εγγενές στη λεκάνη του ποταμού Μεκόνγκ στη Νοτιοανατολική Ασία. Σε πολλές τοπικές παραδόσεις, θεωρείται ιερό πλάσμα, που συμβολίζει την ευημερία και την αρμονία με τη φύση. Σε αντίθεση με πολλά είδη γατόψαρου, στερείται δοντιών και τρέφεται κυρίως με πλαγκτόν και βλάστηση, καθιστώντας το μη αρπακτικό είδος. Αυτό το κολοσσιαίο είδος, ικανό να μεγαλώσει πάνω από 3 μέτρα σε μήκος και να ζυγίζει περισσότερα από 300 κιλά, κινδυνεύει σε κρίσιμο βαθμό λόγω της υπεραλίευσης, της καταστροφής των οικοτόπων και των περιβαλλοντικών αλλαγών.
- Το ιερό «δέντρο Manikoth» στεκόταν μέχρι το 2012 πάνω σ' έναν βράχο στην είσοδο της περιοχής του μεγαλύτερου καταρράκτη της Νοτιοανατολικής Ασίας, Khone Phapheng - γνωστού ως το κόσμημα ή το μαργαριτάρι του Μεκόνγκ - στο νότιο Λάος. Το δέντρο ξεριζώθηκε το 2012 λόγω πλημμύρας. Επειδή θεωρείται από τους ντόπιους Βουδιστές ότι το δέντρο έχει υπερφυσικές δυνάμεις,μετά από πολλές προσπάθειες, μεταφέρθηκε με ελικόπτερο σε ασφαλείς ακτές.
Dang Can, Reminiscence
Αναμνήσεις του καλλιτέχνη από τη ζωή του στο Δέλτα του Μεκόνγκ
______________
ΠΗΓΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου