Αν εσύ δεν υπάρχεις
καταδικάζομαι να βλέπω τη χειρότερη εικόνα μου
να αντανακλάται αιώνια
στον ίδιο
ακριβώς ίδιο ανόητο καθρέφτη......
Χόρχε Μπουκάι, Ιστορίες να σκεφτείς, εκδόσεις opera
Εικονογράφηση: Κατερίνα Χαδουλού
«Η ομορφιά είναι είδος πολυτελείας»
Aυτός ήταν Ωραίος. Αυτή δεν ήταν άσχημη, αλλά η μοναξιά και μια ζωή πιο αγκαθωτή κι από τα τριαντάφυλλά της, την είχαν κάνει Τέρας.
Ο Ωραίος δεν τη φοβήθηκε όπως οι άλλοι. Το Τέρας ήλπιζε πως αυτός θα μπορούσε να δει την ομορφιά που κρυβόταν κάτω από την τραχειά επιφάνεια.
Ο Ωραίος ήθελε να βλέπει την ομορφιά του να καθρεφτίζεται στα μάτια του Τέρατος.
Το Τέρας ένοιωθε ότι κάθε φορά που συναντιόνταν γινόταν και λίγο περισσότερο άνθρωπος.
Ο Ωραίος την πρόσεχε και της έκανε εκπλήξεις και γινόταν ακόμα πιο Ωραίος για χάρη της. Το Τέρας είχε αρχίσει και πάλι να χαίρεται τη ζωή.
Ο Ωραίος μιλούσε για ταξίδια, καινούργια πράγματα και περιπέτειες. Το Τέρας πίστευε πως θα τις ζούσαν μαζί.
Ο Ωραίος χαιρόταν να βλέπει την ελπίδα στα μάτια του Τέρατος.
Το Τέρας ήλπιζε ότι, με τιι βοήθεια του Ωραίου, θα άφηνε πίσω την κούραση και την ασχήμια της σαν άδειο κουκούλι και θα ξαναγεννιόταν, εξαγνισμένη, ωραία και δυνατή.
Ο Ωραίος ήθελε να βλέπει τη λατρεία στα μάτια του Τέρατος.
Το Τέρας περίμενε ν' ακούσει τις μαγικές λέξεις «Τέρας σας αγαπώ!» που θα την έκαναν πάλι άνθρωπο.
Ο Ωραίος δεν θα τις έλεγε ποτέ, αλλά το Τέρας δεν το ήξερε αυτό. Πίστευε ότι κάθε τους συνάντηση, την έφερνε όλο και πιο κοντά στις πολυπόθητες λέξεις.
Ο Ωραίος βαρέθηκε να βλέπει την ομορφιά του σ' αυτό το θαμπό καθρέφτη. Της είπε ότι είναι πολύ μεγάλη και κουρασμένη για να τον ακολουθήσει στα ταξίδια του, μα θα μπορούσαν να μείνουν φίλοι. Το Τέρας κατάρρευσε, έκλαψε και παρακάλεσε.
Ο Ωραίος χάρηκε που είδε την ελπίδα να σβήνει στα μάτια του Τέρατος.
Το Τέρας έχασε κάθε ελπίδα να ξαναγίνει άνθρωπος. Η μοναξιά την ξανάπιασε στ' αγκάθια της και κανείς δεν ξέρει τι της συνέβη μετά.
Ο Ωραίος ταξιδεύει και ταξιδεύει, ψάχνοντας συνεχώς καινούργιους καθρέφτες
Ο Ωραίος την πρόσεχε και της έκανε εκπλήξεις και γινόταν ακόμα πιο Ωραίος για χάρη της. Το Τέρας είχε αρχίσει και πάλι να χαίρεται τη ζωή.
Ο Ωραίος μιλούσε για ταξίδια, καινούργια πράγματα και περιπέτειες. Το Τέρας πίστευε πως θα τις ζούσαν μαζί.
Ο Ωραίος χαιρόταν να βλέπει την ελπίδα στα μάτια του Τέρατος.
Το Τέρας ήλπιζε ότι, με τιι βοήθεια του Ωραίου, θα άφηνε πίσω την κούραση και την ασχήμια της σαν άδειο κουκούλι και θα ξαναγεννιόταν, εξαγνισμένη, ωραία και δυνατή.
Ο Ωραίος ήθελε να βλέπει τη λατρεία στα μάτια του Τέρατος.
Το Τέρας περίμενε ν' ακούσει τις μαγικές λέξεις «Τέρας σας αγαπώ!» που θα την έκαναν πάλι άνθρωπο.
Ο Ωραίος δεν θα τις έλεγε ποτέ, αλλά το Τέρας δεν το ήξερε αυτό. Πίστευε ότι κάθε τους συνάντηση, την έφερνε όλο και πιο κοντά στις πολυπόθητες λέξεις.
Ο Ωραίος βαρέθηκε να βλέπει την ομορφιά του σ' αυτό το θαμπό καθρέφτη. Της είπε ότι είναι πολύ μεγάλη και κουρασμένη για να τον ακολουθήσει στα ταξίδια του, μα θα μπορούσαν να μείνουν φίλοι. Το Τέρας κατάρρευσε, έκλαψε και παρακάλεσε.
Ο Ωραίος χάρηκε που είδε την ελπίδα να σβήνει στα μάτια του Τέρατος.
Το Τέρας έχασε κάθε ελπίδα να ξαναγίνει άνθρωπος. Η μοναξιά την ξανάπιασε στ' αγκάθια της και κανείς δεν ξέρει τι της συνέβη μετά.
Ο Ωραίος ταξιδεύει και ταξιδεύει, ψάχνοντας συνεχώς καινούργιους καθρέφτες
Maria Stone, Ο Ωραίος και το Τέρας, Η Αποτυχημένη Πριγκίπισσα και άλλες Ιστορίες με κακό τέλος, εκδόσεις ΚΟΑΝ
David Agenjo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου