Έρωτας στα χιόνια..... θα μπορούσε να τελειώσει κι αλλιώς.....

Και ω του θαύματος εκατηφόριζεν εις το στενόν σοκάκιν την νύκτα αυτήν ο τρελός του χωρίου, ο Αντώνης, άδοντας και χορεύοντας κάτω από το πυκνόν χιόνι. Εξάφνου εσκούντηξεν κάτι σκληρόν όπου είχε σκεπάσει το χιόνι. Εσταμάτησε να ιδεί τι ακριβώς είναι. Εκλονίσθη με αυτό που αντίκρισε. Έπαψε να άδει και τάχιστα ακούμβησε τις παλάμες του στο παγωμένον πρόσωπον του μπαρμπα Γιαννιού.

Ήτο παγωμένος. Ο μπαρμπα Γιαννιός άνοιξεν ολίγον τους οφθαλμούς του. Ο τρελός εφώναζεν βοήθεια μέσα στο σκοτάδι.Το απέναντι παράθυρον έτριξεν και εφάνη η σκιά της πολυλογούς γειτόνισσας.

-Τι τρέχει , τι συμβαίνει;

-Κατέβα κάτω.... ο Μπαρμπά Γιαννιός πεθαίνει, αποκρίθηκεν ο τρελός.

Χωρίς να αργοπορεί ουδέ μιαν στιγμήν η πολυλογού εκατέβη τας σκάλας της οικίας της, βγαίνει στο μικρόν σοκάκι και εβοήθησε τον Τρελαντώνη να μεταφέρουν τον μπαρμπά Γιαννιό εντός της οικίας της.

Εξάπλωσαν τον Μπαρμπά Γιαννιό μαζί  με την πατατούκαν του επί της κλίνης. Η πολυλογού έτρεξε να φέρει σπίρτον. Έβρεξεν τα μελανά χείλη του μπαρμπα Γιαννιού. Εφάνη να συνέρχεται. 

Ο μπάρμπα Γιαννιός ήνοιξε τους οφθαλμούς του διάπλατα. Κοιτάζει τριγύρω του και θωρεί εμπροστά του την πολυλογού. Της απλώνει το χέρι και της ψελίζει:

-Γειτόνισσα, γειτόνισσα, πολυλογού και ψεύτρα δεν είπες μια φορά κ’ εσύ, Γιαννιό μου έλα μέσα,  και κλείνει τους οφθαλμούς του, διά παντός αυτή την φορά.-

Σταματία Σαλάππα

Τάξη Γ3

3ο Γυμνάσιο Βύρωνα

Σχολ. έτος 2013-14