Correggio - Nativity (Holy Night), 1528 - 1530 Old Masters Picture Gallery Dresden
_______________
Η κυρία άρχισε να μοιράζει τους ρόλους για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή. Αν και προσπάθησε να μας δώσει δευτερεύοντες ρόλους, η παρέμβαση του Συμβούλου ήταν καθοριστική. Η Στελλίτσα θα έκανε τη Μαρία και εγώ τον Ιωσήφ. Ο Σύμβουλος πρότεινε ο Παναγιώτης να παίξει τον Ηρώδη, αλλά ο Παναγιώτης αρνήθηκε γιατί δεν ήθελε να σφάζει παιδιά. Ο Σπυράκος είπε ότι ευχαρίστως θα έκανε τον Ηρώδη, γιατί ο μπαμπάς του λέει ότι για να καθαρίσει ο κόσμος πρέπει να σφάξουμε όλους τους Εβραίους. Τότε ο Σάμης άρχισε να φωνάζει «ΔΕΝ ΘΑ ΣΦΑΞΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΒΡΑΙΟ!» και η Ρόζα, που ο μπαμπάς της είναι κομουνιστής, ανέβηκε στο τραπέζι και είπε ότι τα πρώτα θύματα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού είναι τα μικρά παιδιά και μετά οι γυναίκες.
Η κυρία άρχισε πάλι να παίρνει τα χρώματα της Εθνικής, γιατί η κυρία είναι ούφο και δεν ξέρει ποτέ σε ποιο επεισόδιο βρισκόμαστε, και τη λύση έδωσε ο διευθυντής, που άκουσε τη φασαρία και μπήκε στην τάξη. «Θα είναι», είπε, «σαν Αποκριές! Σαν αποκριάτικος χορός. Αλλά μόνο εμείς θα το ξέρουμε. Αυτό θα είναι το μυστικό μας!»
Όλοι ενθουσιαστήκαμε και αρχίσαμε να δουλεύουμε σκληρά στις πρόβες, γιατί εμείς τα παιδιά προτιμούμε τα καρναβάλια απ’ τα Χριστούγεννα (παρά τα δώρα) αλλά δεν το λέμε (για να συνεχίσουν να υπάρχουν τα Χριστούγεννα και να παίρνουμε τα δώρα).
The three Magi before Herod, France, early 15th century.
_______________________
To θεατρικό μας είναι μιούζικαλ. Όλα γίνονται χορευτικά και με τραγούδι. Βρέθηκαν λύσεις για όλα. Ακόμη και για το «σφάξιμο των νηπίων», γιατί κανένα παιδί δεν ήθελε να σφαχτεί μπροστά στους γονείς του και μετά να μην έχει ρόλο. Το κάθε σφαγμένο γίνεται αμέσως αγγελάκι με φτερά που του κολλάει η κυρία στην πλάτη και αρχίζει να χορεύει γύρω από τη σπηλιά.
Nicolas Poussin, Le massacre des Innocents, 17ος αιώνας, Condé Museum
______________________
Στο κέντρο κάθεται η Στελλίτσα, η Παναγίτσα, και δίπλα της εγώ, ο Ιωσήφ. Μπροστά μας, σε μια μεγάλη φάτνη, είναι ένα πλαστικό γυμνό μωρό, ο Χριστούλης. (Ίσως γιατί ήταν πολύ φτωχούλης.) Στην τελική σκηνή όλα τα παιδιά θα σταματήσουν και θα έρθουν οι Μάγοι με τα δώρα να προσκυνήσουν τον Χριστό. Θα προσκυνήσω κι εγώ και θα φωτιστεί στην κορυφή της σπηλιάς, σαν άστρο, ο Μαξ, που θα βρίσκεται εκεί ακίνητος για όλη την παράσταση (ο Μαξ δεν έχει πρόβλημα, μπορεί να κάτσει ακίνητος και για μέρες).
Adoration by the shepherds, Stained glass in Great Witley, Worcestershire
___________________
Από τη σκηνή βλέπω την αίθουσα. Διακρίνω τους γονείς μου και την κοιλίτσα της μαμάς μου που έχει μέσα το νέο Χριστούλη (ή Χριστούλα;). Είναι ανάμεσα στον μπαμπά και στον παππού. Είμαι σίγουρος ότι μυρίζει υπέροχα. Γέρνει το κεφαλάκι της στον ώμο του μπαμπά και τραγουδά με ενθουσιασμό όλα τα τραγούδια. Κρατά με το ένα χέρι το χέρι του μπαμπά και με το άλλο το χέρι του παππού. Αυτός κάθεται δίπλα στη θεία της Στελλίτσας, που είναι πολύ όμορφη και μοιάζει τρομερά με την Εστέλ. Ο παππούς απλώνει το χέρι του και το βάζει ανάμεσα στα δικά της. Εκείνη του χαϊδεύει το χέρι του και του χαμογελά. Ο παππούς λάμπει. Είμαι τόσο χαρούμενος για τον παππού! Έστω και αν χάσω τη θέση στο διθέσιο! Δίπλα στη θεία της Στελλίτσας κάθεται η μαμά της. Κλαίει. Δεν ξέρω γιατί. Μετά κάθονται οι γονείς του Μαξ. Και αυτοί κλαίνε, όμως ξέρω γιατί. Ποτέ δεν πίστευαν ότι ο Μαξ θα έπαιζε σε παράσταση. Με κοιτούν σαν να μου λένε «ευχαριστώ». Τους κοιτώ όλους και αν και δεν ξέρω τι θα πει «αγάπη», ξέρω ότι αυτή η εικόνα το λέει.
Μιχαήλ Δαμασκηνός: «Η Προσκύνηση των Μάγων», β΄μισό του 16ου αι.
__________________
Όλα πήγαν σύμφωνα με το πρόγραμμα. Καθόμουν όλη την ώρα ακίνητος και έπιανα το χέρι της Στελλίτσας. Μου φαινόταν ότι λίγο έτρεμε. Κοίταζα το μωρό και σκεφτόμουν ότι μια μέρα θα μεγαλώσουμε και θα στεκόμαστε έτσι μπροστά στο δικό μας μωρό. Να σκεφτόταν το ίδιο; Με το προσκύνημα των Μάγων ήρθε και η δική μου σειρά να προσκυνήσω. Έσκυψα και, όπως ήμουν κρυμμένος πίσω από τη φάτνη, άρχισα να φιλώ το χέρι της Στελλίτσας. Δάκρυσα και το χέρι της μου χάιδεψε τα μάτια. Από το χέρι της έβγαινε μια υπέροχη μυρωδιά, άλλη, όχι της μαμάς μου.
Abraham Hondius, The Annunciation to the Shepherds, 1663
_______________
Ξαφνικά ο Μαξ έγειρε το κεφάλι και πήρε τη στάση του Χριστού σταυρωμένου. Όλοι οι μεγάλοι έκαναν «ΩΩΩΩΩΩ!» και κράτησαν την αναπνοή τους. Ο Μαξ έβγαλε τη στολή. Από κάτω ήταν γυμνός! Όλοι κρατούσαμε την αναπνοή μας.
Angels in Stained Glass from Norfolk Medieval Churches
___________________
Αθανάσιος Αλεξανδρίδης, Το Πρωτάκι, εκδόσεις Καστανιώτη (σελ. 113-118)
Lorenzo Sabbatini, The Adoration of the Shepherds
____________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου