Patience, engraving by Hans Sebald Beham, 1540
Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.
Martha Medeiros
Πέτρα της υπομονής, τι μου λες να κάμω;
«Διακεντάεις, διακεντάεις, πεθαμένο άντρα θα πάρης ! »
Του είπα εγώ: « Πάρε με να πάω να τον ιδώ.»
Μ’ επήρε ο αετός στα φτερά του και μ’ έφερε, με κατέβασε απ’ το πηγάδι και μ’ έφερε στο παλάτι. Τον εφύλαξα χωρίς να κοιμηθώ τρεις μήνες, τρεις βδομάδες κ’ εκεί πέρασαν από πάνω σκλάβες κι αγόρασα μια σκλαβίτσα για συντροφιά. Την ώρα που ήταν να ξυπνήση ο βασιλέας, να φταρνιστή, του είπε η σκλάβα, γιατί κοιμήθηκα εγώ:
Γεια σου, βασιλέα μου πολυχρονεμένε . . .
Τώρα, επειδή δεν έχω σε κανένα να πω τον πόνο μου, σας εφερε εσάς για να ιδούμε τι θα μου πήτε. Από βασιλοπούλα, να φυλάω χήνες ! Μαχαίρι της σφαγής, τι μου λες να κάμω;
— Να σφαγής!
— Σκοινί της κρέμασης, τι μου λες να κάμω;
— Να κρεμαστής !
— Πέτρα της υπομονής, τι μου λες να κάμω;
— Υπομονή !
— Τι υπομονή να έχω; Σκοινί της κρέμασης, τι μου λες να κάμω;
— Να κρεμαστής!
Το κοιμισμένο Βασιλόπουλο, ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ) ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ
Επιμέλεια: ΜΕΓΑΣ Α. ΓΕΩΡΓΙΟΣ, Εικονογράφηση : ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ΦΩΤΗΣ
Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ
Η Πέτρα της Υπομονής
Σύμφωνα με την περσική μυθολογία, υπάρχει μια μαγική πέτρα που τη βάζεις μπροστά σου και της λες όλα σου τα βάσανα, τους πόνους, τις πίκρες… Της εμπιστεύεσαι ό,τι δεν τολμάς ν’ αποκαλύψεις σε κανέναν κι εκείνη ακούει, απορροφά σαν σφουγγάρι όλες σου τις λέξεις και όλα σου τα μυστικά. Μέχρι που μια μέρα σκάει, εκρήγνυται. Κι εκείνη ακριβώς τη μέρα λυτρώνεσαι.
Σε μια βομβαρδισμένη πόλη, μια νεαρή γυναίκα κάθεται δίπλα στον τραυματισμένο άντρα της που ψυχορραγεί. Του μιλάει για τα όνειρά της, τη ζωή της, τα θέλω της, για τον πόλεμο, τη βία και το φόβο. Καθώς οι στρατιώτες στους γύρω δρόμους σκοτώνουν και λεηλατούν, αυτή εξομολογείται όσα δεν έχει τολμήσει να πει μέχρι τώρα. Και ο άντρας της γίνεται γι’ αυτήν η πέτρα της υπομονής...
Η Πέτρα της Υπομονής, Ατίκ Ραχίμι, εκδόσεις Ψυχογιός
Η Πέτρα της Υπομονής (Syngué Sabour, The Patience Stone)
Σκηνοθεσία: Ατίκ Ραχίμι, Σενάριο: Ατίκ Ραχίμι, Ζαν Κλοντ Καριέρ
Στην πέτρα της υπομονής κάθισες.....
Στην πέτρα της υπομονής
κάθισες προς το βράδυ
με του ματιού σου το μαυράδι
δείχνοντας πως πονείς·
κι είχες στα χείλια τη γραμμή
που είναι γυμνή και τρέμει
σαν η ψυχή γίνεται ανέμη
και δέουνται οι λυγμοί·
κι είχες στο νου σου το σκοπό
που ξεκινά το δάκρυ
κι ήσουν κορμί που από την άκρη
γυρίζει στον καρπό·
μα της καρδιάς σου ο σπαραγμός
δε βόγκηξε κι εγίνη
το νόημα που στον κόσμο δίνει
έναστρος ουρανός.
Γιώργος Σεφέρης, Στροφή, Κοχύλια, Σύννεφα, Η λυπημένη, Ποιήματα, εκδόσεις Ίκαρος
Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα..
Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει;
Δε θα βρεθεί ένας ποταμός να ’ναι για μας πλωτός;
Δε θα βρεθεί ένας ουρανός τη δρόσο να σταλάξει
για την ψυχή που νάρκωσε κι ανάθρεψε ο λωτός;
Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα
που ανοίγει τα επουράνια κι είν’ όλα βολετά
προσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα
την ώρα που του δειλινού χάνουνται τ’ ανοιχτά
τριαντάφυλλα… Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,
μόνο στη μνήμη απόμεινες, ένας βαρύς ρυθμός
ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας
τρικύμισμα της θάλασσας… Ο κόσμος είναι απλός.
Αθήνα, Οχτώβρης 1929 ‒ Δεκέμβρης 1930
Γιώργος Σεφέρης, Στροφή, Ερωτικός λόγος, Ε, Ποιήματα, εκδόσεις Ίκαρος
Στης υπομονής την πέτρα δίχως τόξο και φαρέτρα
Κύματα και μαϊστράλια
στης αγάπης τ’ ακρογιάλια.
Ο βυθός σκαριά χιλιάδες
αστερίες κι αχιβάδες.
Στης υπομονής την πέτρα
δίχως τόξο και φαρέτρα.
Ότι σπέρνεις και θερίζεις
στους ανέμους το χαρίζεις
Καληνύχτα κι αύριο πάλι
στης ζωης την παραζάλη.
Όνειρα γλυκά θα φέρει
της αυγής το πρώτο αστέρι.
Καλοκαίρια και χειμώνες
σαν στιγμούλες σαν αιώνες.
Ότι άκουσες και είδες
αίνιγμα στις πυραμίδες.
Άσε άλυτο το γρίφο
και μην το παιδεύεις φως μου.
Πως θα αντέξεις δίχως μύθο
την αλήθεια αυτού του κόσμου;
