«..κι απ’ την αγάπη τους να γίνουν ποίημα του Θανάτου», Γιώργης Παυλόπουλος

The Loves of Paris and Helen, Jacques-Louis David, 1788

___________

ΠΑΡΙΣ

ου γαρ πω ποτέ μ’ ώδε γ’ έρως φρένας αμφεκάλυψεν

ΙΛΙΑΔΑ, Γ 442

«ποτέ ως τώρα ο έρωτας δεν άναψε τόσο πολύ το μέσα μου» 

(μτφρ. Δ. Ν. Μαρωνίτης), Ιλιάδα, Γ 442.

Τους πήρε ο ύπνος γυμνούς

και ήταν όλη μες στην αγκαλιά του.

Ποτέ άλλοτε δεν την πόθησε τόσο πολύ. 

Μόνον όταν τον άγγιξε ο Θάνατος.

Χάμω στο πάτωμα τα διάφανα πέπλα της

και δίπλα η τρυπημένη ασπίδα του.

Απ’ τα καράβια των Αχαιών ανέβαινε τώρα

η σκοτεινή βοή που θ’ αφάνιζε την Τροία.

Και μέσα στην καταχνιά της κάμαρης

η Αφροδίτη, γριά σκεφτική, να τους κοιτάζει. 

Helen of Troy, Dante Gabriel Rossetti, 1863

__________

ΕΛΕΝΗ

οίσιν επί Ζευς θήκε κακόν μόρον, ως και οπίσσω 

ανθρώποισι πελώμεθ’ αοίδιμοι εσσομένοισι

ΙΛΙΑΔΑ, Ζ 357-8

«που ο Δίας μας έγραψε στους δυο άχαρη μοίρα, να γίνουμε 

τραγούδι βούκινο για τις μελλούμενες γενιές» 

(μτφρ. Δ. Ν. Μαρωνίτης), Ιλιάδα, Ζ 357-8.

Πάλι γυμνή στην αγκαλιά του απόψε 

όμως ο νους της γύριζε στο άλλο της κρεβάτι.

Πρώτη φορά που ένιωσε τον πόθο του αλλιώτικο

πρώτη φορά την τρόμαζαν ο έρωτας κι η νύχτα.

Χάμω στο πάτωμα τα ξεσκισμένα πέπλα της 

κι η τρυπημένη ασπίδα του, παντοτινή ντροπή.

Μα ποιος αποφασίζει για το σώμα της, ποιος φταίει 

που η ομορφιά της θ’ αφανίσει αύριο την Τροία;

Και ποιος θεός τους όρισε ν’ αγαπηθούν πολύ

κι απ’ την αγάπη τους να γίνουν ποίημα του Θανάτου;

Γιώργης Παυλόπουλος, από τη συλλογή «Πού είναι τα πουλιά», 

Ποιήματα 1943-2008, Κίχλη

Antonio Canova, Helena di Troia, Μουσείο Λονδίνου

___________