«…δικός μου και ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες......»

Ένα καρπούζι τον Αύγουστο...

Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα καρπούζι τον
Αύγουστο είναι κατά πολύ ανώτερες απ’ τις άλλες που συντρέχουν
για να συντελεστεί ένα κακούργημα σε οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου.

Οδυσσέας Ελύτης, Εκ του πλησίον

Δημήτρης Βάρος, Mind Games
___________

Περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο...

...Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια

Δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο

Είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου

βήμα χαμένο. Ή αν δεν ήτανε η καρδιά στη θέση της

ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα

η ευχή που λαχτάρησε μεσ’ απ’ τους κόρφους του βασιλικού

να τη φυσήξει ο άνεμος της Παναγίας!…

Οδυσσέας Ελύτης, Προσανατολισμοί

'Αγριες πείνες άπνοιας θα΄χε ο Αύγουστος...

Και σε θραύσμα Βρισηίδας βρίσκεται και σε κοχύλι Ευρίπου

εκείνο που εννοώ. Θέλει να ‘χει άγριες πείνες άπνοιας

ο Αύγουστος για να ζητάει μελτέμι

ώστε στο φρύδι ν’ αφήνει λίγο αλάτι και

στον ουρανό ένα μπλε που τ’ όνομά του μέσα στα πολλά τ’ ακούς ευώνυμο

στο βάθος όμως είναι μπλε Ιουλίτας…

Οδυσσέας Ελύτης, Δυτικά της λύπης

Θα 'ναι νύχτα και Αύγουστος...

…Αχ ομορφιά συ θα με παραδώσεις καθώς ο Ιούδας
θα ‘ναι νύχτα κι Αύγουστος. Πελώριες άρπες πού και πού
θ’ ακούγονται και
με το λίγο της ψυχής μου κυανό η Όξω Πέτρα μεσ’ απ’ τη 

μαυρίλα
θ’ αρχίσει να αναδύεται…

Οδυσσέας Ελύτης, Ακινδύνου, Ελπιδοφόρου, Ανεμποδίστου,Τα ελεγεία της Οξώπετρας

Ζεστές νύχτες του Αυγούστου

Μες στις ζεστές νύχτες του Αυγούστου,
το φως στο δρόμο οπλίζεται
και η ψυχή μου αδειάζει.
Το σώμα μου ερεθίζεται,
το σπίτι ξεθωριάζει.

Μες στις ζεστές νύχτες του Αυγούστου,
το φως στο δρόμο οπλίζεται
και η ψυχή μου αδειάζει.
Το σώμα μου ερεθίζεται,
το σπίτι ξεθωριάζει.

Κι εκείνη, κι εκείνη,
φωτεινή γραφή στο αντικρυνό παράθυρο,
με τα γυμνά της στήθια.
Και τούτ’ η μέρα χάθηκε,
δε βρέθηκε η αλήθεια.

Στίχοι και σύνθεση Μάνος Χατζιδάκις, από το album 

"Η Νένα Βενετσάνου τραγουδά Μάνο Χατζιδάκι"(1998)

Εκείνη του Αυγούστου...η βραδιά

Θα ’θελα αυτήν την μνήμη να την πω…
Μα έτσι εσβήσθη πια… σαν τίποτε δεν απομένει —
γιατί μακριά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.

Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί…
Εκείνη του Αυγούστου — Αύγουστος ήταν; — η βραδιά…
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά…
Α ναι, μαβιά· ένα σαπφείρινο μαβί.

Κ. Π. Καβάφης

Απαγγελία: Γιάννης Τσαρούχης (1972)

Αύγουστος    

Αυγουστιάτικο φεγγάρι
κι άστρο θα ντυθώ
και θα γείρω σε κλωνάρι
ν’ αποκοιμηθώ.

Και θε να `ρχεσαι απ’ τον κάμπο
με μι’ ανασαιμιά
και θα βλέπεις ότι λάμπω
σαν τη γιασεμιά.

Κι ύστερα θα σκαρφαλώνεις
στο κλωνάρι μου
κι όταν με γλυκοζυγώνεις
ποιος τη χάρη μου.

Και το χάραγμα σαν φτάνει
σαν λυτό πουλί
θα πετιέμαι μάνι μάνι
κάτω στην αυλή.

Θα σου φέρνω φρέσκο γάλα,
κρίθινο ψωμί
μαύρα μάτια μου μεγάλα,
λυγερό κορμί.

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Βασίλης Κουμπής

Ερμηνεία: Πόπη Αστεριάδη από το δίσκο "12 μήνες"(1972)

Αύγουστε μήνα, μήνα και Θεέ

Αύγουστε μήνα, μήνα και Θεέ
σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις
στο βράχο να φιλιόμαστε…

Οδυσσέας Ελύτης, Τα Ρω Του Έρωτα 

Μουσική: Λίνος Κόκοτος, Ερμηνεία: Ρένα Κουμιώτη

Ένα κρεβάτι και να είναι Αύγουστος...

Ένα κρεβάτι

και να είναι Αύγουστος.

Και ξέρω εγώ

να ξαναζήσω…

Χρίστος Λάσκαρης

Yiannis Tsaroychis, David's Dream, 1968

___________

Μεσημέρι Αυγούστου

Πίσω απ’ τις γρίλιες είναι το μεγάλο μεσημέρι.

Τα σκόρπια σπίτια κάτασπρα, κ’ ένα κόκκινο

κάτω απ’ το λόφο. Λίγο πιο πάνω, ξέρουμε,

είναι η μεγάλη ασβεστωμένη μάντρα. Από κει

κατεβαίνει η δροσιά προς τους ευκάλυπτους, κι ένα άρωμα

από σάπια ροδάκινα σωριασμένα στο δρόμο.

Άξαφνα τα τζιτζίκια σώπασαν. Δυο ηλιοκαμένα σώματα

στ’ άσπρα σεντόνια. Βγάλε και το δαχτυλίδι σου –

μου πιάνει ένα δικό μου χώρο στο μικρό σου δάχτυλο.

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα, τ. 4ος, Κέδρος

..στο σημείο της πτώσης 

Ανάσκελο ένα ξέπνοο τζιτζίκι.
Τροχαίο ατύχημα υποθέτω - αν καταδεχόταν
να φοράει το κράνος της η παραφορά
σήμερα θα ήτανε μια πολύ επιτυχημένη 
αντιφατικότης.

Όπως και να' ναι στο σημείο της πτώσης
γούβωσε λίγο ο Αύγουστος.

Θα παραγεμίσω αμέσως αυτή τη λακκούβα
με μπάζα περσινά
μην έρθει και κάνει κατάληψη
πάλι καμιά επίσπευση με το συγγενολόι της.

Τι γυφταριό! Κοιμούνται όλοι μαζί στρωματσάδα
κατάσαρκα επάνω στο πτώμα.

Κική Δημουλά,  Ούτως ή άλλως, Η Εφηβεία της Λήθης

Αυτός ο αγέρωχος μήνας Αύγουστος…

Αυτός ο αγέρωχος μήνας Αύγουστος…

Φρικώδης του μεγάλου θέρους αναφώνηση

ο τέττιγας που γίνεται ελέφαντας κοινοτοπίας

προβοσκίδα η υπνώττουσα σκιά μες στο χορτάρι

τις νύχτες τρέχουν οι κομήτες που δεν είδαμε

διάττοντες πότε – πότε χαλαλίζουν το φως από πλήξη

κανένα σχίσμα δεν υπήρξε τρομερότερο -:

ειν’ ο άνθρωπος και η φύση.

Ας αυτοσχεδιάζουμε ας πίνουμε καφέδες κάνοντας: Α!…

Νίκος Καρούζος, Φωνασκία του αίματος, Τα ποιήματα, τ. Β’, Ίκαρος

Ήλιος μεσημεριού του Αυγούστου...

Τίποτα δεν αντιστεκόταν,

ήλιος μεσημεριού του Αυγούστου

φλόγιζε τον πηχτόν αέρα πύρωνε τις στέγες.

Στο καφενείο πίναμε γκαζόζες

κι οι σκοτούρες μας βουίζανε σα ζαλισμένες μύγες.

Ως τη στιγμή

που θα ’βγαινε στ’ αντικρινό παράθυρο

η Στέλλα.

Στις τσίτινες μασχάλες της

είχε δυο τρίγωνα κομμάτια αντηλιάς.

Τίτος Πατρίκιος, Αντηλιά, Λυσιμελής Πόθος, Κίχλη

Ferdinando Scianna, Porticello, Sicilia: Monica Bellucci alla finestra.

________________

«Μάταιος. Μάταιος Αύγουστος».

Ο Αύγουστος ήρθε μ’ ένα πλοίο

και μια γαλάζια καρφίτσα στο στήθος

[…]

Ποτέ δεν θα πεθάνει αυτός ο Αύγουστος.

Λευκός, με μια χούφτα ήλιο

κι ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη,

θα χαιρετά τον αρχάγγελο των γλάρων,

προτού στρίψει τελευταία φορά

πίσω από τον πυρωμένο βράχο του μεσημεριού.

[…] Αύγουστος που καίει.

[…] Κι εμείς ένα κομμάτι πάγου κοφτερού

στη μέση του δρόμου

που γελώντας μας φωνάζει από τη μισάνοιχτη πόρτα:

«Μάταιος. Μάταιος Αύγουστος».

Ελένη Παπανδρέου, Μάταιος Αύγουστος, εκδόσεις Ιωλκός

Igor Maykov, 1966

__________

Αύγουστος κι είχαμε χαθεί...

Στα μάτια τ’ αλμυρό νερό

φεγγάρι κόκκινο βαθύ

σε μονοπάτι σ’ είχα βρει

και σ’ έχασα σ’ ωκεανό.

Μια Κυριακή πήρε φωτιά

πήρε η αγάπη μας βροχή

Αύγουστος κι είχαμε χαθεί

μες στα περβόλια του νοτιά.

Στίχοι: Κώστας Κινδύνης

Μουσική, ερμηνεία: Γιάννης Πουλόπουλος (1970)

Άγιος ο Αύγουστος......

Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό

το σώμα σου κόλλησε στο σώμα μου

με τον πανσέληνο πόνο του χειμώνα.

Ακούς νερά που χύνονται στα μέσα των ποδιών σου;

Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας, 

ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μας.

Άγιος ο Έρωτας, άγιος καημός

δικός μου και ο Αύγουστος

με τις μεγάλες μνήμες.

λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός

θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός.

Πάνω από την θάλασσα, στη μεριά του ανέμου

στα μαύρα ντύνεσαι κι ανοίγεις το σκοτάδι

σηκώνεις τα άστρα σε χορό

και το κορμί μου σ' άγριο ποτάμι.

Στίχοι: Διονύσης Καρατζάς

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ανδρέου

φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται...

....Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό.

Νίκος Παπάζογλου, Αύγουστος, από το δίσκο "Χαράτσι" (1984)

Αύγουστος είναι...

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα'χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα

αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ' το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε-έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Στίχοι:Ηλίας Κατσούλης

Μουσική, ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός, 

από το δίσκο "Καλαντάρι" (2006 )

Τον Αύγουστο να σβήσω από τους μήνες...

Ήτανε που λες κατακαλόκαιρο

Κι ο δρόμος σ’ ένα διάφανο ουρανό

Μες στην αγκαλιά μου ό,τι ακριβότερο

Κι ο κόσμος ένα βότσαλο μικρό

Κι εσύ μου λες να ξεχαστώ

Τον Αύγουστο να σβήσω από τους μήνες

Μα κι αν τις μνήμες πολεμώ

Στον Αύγουστο με πάνε πάλι εκείνες

Έκαιγε η ανάσα του στο σώμα μου

Κι έφεγγα σαν ήλιος στο κενό

έφυγε και μπήκα στο χειμώνα μου

Και πάγωσα σαν άστρο μακρινό

Στίχοι: Ελένη Ζιώγα

Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα

Ερμηνεία: Έλλη Πασπαλά,

από το δίσκο "Ο χορός των άστρων" (2007)

Μέσα στ’ Αυγούστου τη νυχτιά...

Τριανταφυλλιά στην έρημο πάν’ σε κλαδιά πλεγμένα

η μικρομάνα του Χριστού άπλωσε τα πλυμένα

Τα ρόδα πήραν άρωμα, ανάκανθα άσπρα ρόδα

αγριοτριανταφυλλιά που σειότανε και ευωδά

Μέσα στ’ Αυγούστου τη νυχτιά ο ουρανός, τ’ αστέρια

δίχτυ πλεγμένο με το φως του ανέμου περιστέρια

Στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Ορφέας Περίδης

Ονειροπόλων μόχθοι (2011)

Βράδυ Αυγούστου

Κόσμος βραδινός, φεγγάρι με φως

μια νύχτα του Αυγούστου.

Περπατώ αργά, σοκάκια μικρά

τριγύρω γιορτάζουν.

Θάλασσες φωτιά και φώτα θαμπά,

παρέες που γελάνε

κι ένας ουρανός μ’ αστέρια και φως

μια νύχτα του Αυγούστου.

Κι είναι η μορφή σου καράβι που φεύγει

Κι είσαι αέρας σε ξένο νησί

Κι είναι η φωνή σου τραγούδι που μένει

Κι εγώ ξανά τραγουδώ...

Γέλια και φωνές,

κουβέντες τρελές

και πάρτι στην άμμο.

Τραγούδια, μουσικές, αγάπες παλιές.

Τη σκέψη μου χάνω.

Κοιτάζω από ψηλά, τα σπίτια μικρά,

εικόνες ονείρου.

Κάπου εκεί μπορεί να είσαι κι εσύ

αυτό το βράδυ του Αυγούστου.

Στίχοι, μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα

Να σε δω να γελάς (2001)

Σ΄ είδαν τα μάτια μου

Σ’είδαν τα μάτια μου και σ’ είπανε
Αύγουστος λέγανε πως ήτανε
κι έβρεχε όλη την Δευτέρα
ποιος ήταν που ’πλένε τη μέρα.

Κορίτσι πράμα κι είχες μάτια μου
στομώσει όλα τα γινάτια μου
κοίταζες κι έλαμπαν οι δρόμοι
λάμπαν εργάτες κι αστυνόμοι.

Άχαρα φαίνονταν τα χρόνια μου
και τα τριμμένα παντελόνια μου
έπεφταν γύρω μου σαν λέπια
και μ’έντυνες αστροπελέκια.

Τώρα τα ρίχνω καταπάνω μου
μ’ όλο το άχτι του παράνομου
δίχως να σου τάξω γάμο
βιάστηκα λίγο να τον κάμω.

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς

Ερμηνεία: Γιώργος Μεράντζας, 

από το δίσκο "Όλα είναι εδώ" (2010)

Σκληρό γαλάζιο

Πάλι κι απόψε τα ίδια άρχισα

Μες στο παράπονο άλλη μια μέρα

Σαν μήνας άδικος ό,τι αγάπησα

Σαν Αύγουστος στην Αμοργό όταν σηκώνει αέρα

Οι όρκοι μου Έκτορες στου χρόνου τα άρματα

Γυμνοί να σέρνονται πάνω στο χώμα

Γυναίκες μνήμες βάζουν κλάματα

Σκύβουν μια τελευταία φορά και σε φιλούν στο στόμα

Δεν έχω όμορφο νησί, κανείς δε θα με ψάξει

Ούτε κάνα πιστό σκυλί στα πόδια μου θα κλάψει

Δεν έφυγα από πουθενά, δεν έχω να ξεχνάω

Απ’ τη ζωή μου έρχομαι και στη ζωή μου πάω.

Σκληρό γαλάζιο μ’ έχει κυκλώσει

Των άγριων φόβων η ερημιά

Κι αν απ’ τα χέρια σου έχω γλιτώσει

Τα μάτια σου με βρίσκουνε και με πονούν ξανά.

Μόνος μου τώρα έμεινα, σαν χωματένια οδός

Οι φίλοι μου ξεχάστηκαν σε μια παλιά ταβέρνα

Κι όταν για λίγο πίστεψα πως ήμουνα Θεός

Πέρασα από κύματα και βράχηκα στη φτέρνα

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Στίχοι:Οδυσσέας Ιωάννου

Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, 

από το άλμπουμ "Θάλασσα στη σκάλα" (1999)

Πες μου πού πήγε ο Αύγουστος...

Πες μου πού πήγε ο Αύγουστος με τα καμπαναριά του

Το γέλιο σου που γέμιζε το σπίτι μας βροχή

Τώρα μας δίνει ο άνεμος γυμνή την αγκαλιά του

Ω πρόσωπο που σκέπασε με μάρμαρο τη γη...

Ποια θάλασσα ποια θάλασσα θα `ναι αρκετά μεγάλη

Για να χωρέσει τον καημό που μάζεψ’ η ψυχή;

Στίχοι: Νάνος Βαλαωρίτης

Διασκευή: Βασίλης Δημητρίου

Μουσική: Βασίλης Δημητρίου

Ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος

Χάθηκα μέσα στη ζωή μου

Αύγουστος, φώτα στην παραλία
τα πλοία φεύγουν για τα νησιά
φεύγουν οι φίλοι, φεύγουν τα πλοία
με γέλασες και είναι αργά.

Αύγουστος, φώτα στην παραλία
πήγε χαμένη η εκδρομή
φύγαν οι φίλοι, φύγαν τα πλοία
δεν ήρθες κι άρχισε η βροχή.

Ήρθε ο Σεπτέμβρης, ήρθε ο χειμώνας
στην παραλία τη σκοτεινή
χάθηκα μέσα στη ζωή μου
χάθηκες μέσα στη βροχή.

Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου

Στίχοι: Λούλα Αναγνωστάκη

Ερμηνεία: Τζένη Καρέζη, «Διαμάντια και μπλουζ»

Κάθε μήνας Αύγουστος (Χανιά)

Κάθε μήνας Αύγουστος, θάλασσα φωτιά, 

τούτη η πόλη είναι εδώ για πάντα.

Κάθε μήνας Αύγουστος, τρέλα του Νοτιά.

Μέσα στα σοκάκια ξέφυγε η καρδιά, 

εμείς θα `μαστε εδώ για πάντα.

Πως ν’ αντέξει ο θάνατος τέτοια μοιρασιά...

Πες μου, πόσο ακόμα, 

το μελτέμι θα σπρώχνει κοντά σου.

Μέθυσε όλη η νύχτα

κι εγώ αλλάζω μορφή στα φιλιά σου

Στίχοι και μουσική: Κώστας Λειβαδάς

Ερμηνεία: Γιάννης Κότσιρας,

 από το άλμουμ "30 και κάτι" (2004)

Τον Αύγουστο που μου χρωστάς 

Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες

σ’ απόσταση αναπνοής και μ’ έχασες

κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε

φθινόπωρο κι η αγάπη μας βυθίστηκε

Τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το βρήκαμε

πιο νωρίς ήρθ’ ο Σεπτέμβρης και χαθήκαμε

πώς χωρίσαμε με τόση ευκολία

φθινόπωρο θα πει μελαγχολία

Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες

τις θέσεις ποu κρατήσαμε τις πέταξες

δυο ξένα χέρια τώρα πια σε δέχονται

και τα αισθήματα μου επιστρέφονται

Μουσική: Μάριος Τόκας 

Στίχοι: Φίλιππος Γράψας

Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος,

από το άλμπουμ "Παρέα μ' έναν ήλιο" (1994)