Το "για πάντα" είναι πολύς καιρός .........

...Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα........ 

 

Γ. Σεφέρης, Ο τελευταίος σταθμός

Επειδή το " για πάντα" είναι πολύς καιρός .........

Ζούσε κάποτε σε μια σπηλιά, στην κορφή ενός βουνού, ένας γέρος ερημίτης που λογιζότανε σοφός ή άγιος ή τρελός - πέρασε τόσος καιρός που τώρα κανείς πια δεν ξέρει. Πάντως, λένε πως πολλοί ερχόντουσαν από μακριά να τον γνωρίσουνε, ν’ ακούσουνε τα λόγια του και να τον συμβουλευτούνε.

Και λένε πως μια μέρα, ένα νέο ζευγάρι που ετοιμαζότανε να παντρευτεί σκαρφάλωσε σε κείνο το βουνό, βρήκε τον γέρο και του ζήτησε μια συμβουλή για το πώς να ζήσουνε μαζί, για πάντα, ευτυχισμένοι. Κι ο γέροντας τους αποκρίθηκε:

- Το για πάντα είναι πολύς καιρός. Όμως θα σας δώσω δυο συμβουλές - μια για τον καθένα- για κάθε καινούρια μέρα.

Και πρώτα στράφηκε στο αγόρι που θα γινότανε γαμπρός.

- Γιε μου, να είσαι λεύτερος σαν αϊτός. Όμως κάθε πρωί, όταν ανοίγεις τα μάτια σου στο φως, η πρώτη σου σκέψη θα είναι για τη γυναίκα σου - τι θα μπορούσες να κάνεις εκείνη τη στιγμή για να την ευχαριστήσεις. Κι ο ήλιος θ’ ανεβαίνει στον ουρανό κι εσύ ό,τι κι αν κάνεις μέσα στη μέρα δε θα πάψεις να σκέφτεσαι πώς θα ευχαριστήσεις τη γυναίκα σου, τι θα της προσφέρεις, πώς θα τη βοηθήσεις, πώς θα την ξαφνιάσεις, πώς θα τη στηρίξεις στα δύσκολα, πώς θα μοιραστείς μαζί της τις ομορφιές του κόσμου. Κι η τελευταία σου σκέψη όταν βαθιά νυχτώσει και σβήσεις το λυχνάρι, θα ναι γι’ αυτήν.

Σώπασε ο γέρος. Το κορίτσι έπεσε στα γόνατα και φιλούσε τα χέρια του ερημίτη:

- Σ’ ευχαριστώ, γέροντα. Θα κεντήσω με χρυσή κλωστή τα λόγια σου.

Τότε, ο ερημίτης της χάιδεψε το κεφάλι και της είπε:

- Άκου και τη συμβουλή μου σε σένα, κόρη μου. Να είσαι λεύτερη σαν περιστέρα. Όμως κάθε πρωί, όταν ανοίγεις τα μάτια στην καινούρια μέρα, η πρώτη σου σκέψη θα είναι για τον άντρα σου - τι θα μπορούσες να κάνεις για να του δώσεις χαρά. Κι ό,τι κι αν κάνεις μέσα στη μέρα δε θα πάψεις να σκέφτεσαι τι θα του προσφέρεις, πώς θα τον βοηθήσεις, πώς θα τον ξαφνιάσεις, πώς θα τον στηρίξεις, πώς θα μοιραστείς μαζί του την ομορφιά. Κι η τελευταία σου σκέψη πριν σε πάρει ο ύπνος στον κόσμο των ονείρων, θα ’ναι γι’ αυτόν.

Και λένε πως αυτοί οι δυο ζήσανε μαζί για πάντα, που πάει να πει όλες τους τις καλές και τις δύσκολες στιγμές, ευτυχισμένοι.

Κι όλοι το ξέρουμε πως το για πάντα είναι πολύς καιρός...

Λιλή Λαμπρέλλη, Το παραμύθι του γάμου, Δέκα και ένα παραμύθια σοφίας για καιρούς κρίσης και άλλων δεινών, εκδόσεις Πατάκη