«....ήταν απ' αυτούς τους ανεξάρτητους τύπους….», Maria Stone, Υπέροχο πλάσμα

Yoko Tanji, Japanese Illustrator 

Φοβόμουνα μην πληγωθώ.......

Εντάξει, τα 'θελα κι εγώ, όμως αυτός με πολιόρκησε. Με ακολούθησε, με περιτριγύριζε. Έκανε κύκλους γύρω μου, αργά, σταθερά, ώσπου με πλησίασε και με άγγιξε. Τρυφερά. Εγώ φοβόμουν στην αρχή, φοβόμουνα τη δέσμευση• ζούσα για χρόνια μόνη, όχι ακριβώς ευτυχισμένη, μα βολεμένη στις ρουτίνες μου. Φοβόμουνα μην πληγωθώ. Όμως εν τέλει δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ σ’ αυτές τις πράσινες ματάρες και την καστανόξανθη χαίτη. Του άνοιξα το σπίτι μου και την καρδιά μου.
Και ξαφνικά η ζωή μου άλλαξε. Επιτέλους είχα κάποιον δικό μου, κάποιον άλλο να σκεφτώ εκτός από το άθλιο σαρκίο μου. Μετά απ’ όλη αυτή τη μοναξιά κάποιος μ’ αγάπησε. Η τύχη μου γύρισε. Ένοιωθα εκείνο το ξεχασμένο συναίσθημα: ευτυχία! Πολλές φορές με τσάκωνα να σιγοτραγουδάω. Είχα κάποιον ν' αγαπάω και να φροντίζω - όχι ότι ήθελε και πολλή φροντίδα, ήταν απ' αυτούς τους ανεξάρτητους τύπους. Ευγενικός και τρυφερός, μα αισθανόμουν ότι πάντοτε κρατούσε μια ανεπαίσθητη απόσταση. Είναι νωρίς, έλεγα μέσα μου, θα συνηθίσει.

Aurélia, Corinne Reignier. Woman with black cat

Όταν ερχόταν στο κρεβάτι μου ήταν αξιολάτρευτος....

Τον φώναξα «υπέροχο πλάσμα». Ήταν. Ήταν η ομορφιά και η τελειότητα ενσαρκωμένες. Δεν χόρταινα να κοιτάξω αυτά τα πράσινα μάτια που μισόκλειναν ράθυμα και το λεπτό, μυώδες σώμα του. Μερικές φορές μοιραζόμασταν ένα καλό γεύμα. Ποτέ δεν έτρωγε πολύ, μα πάντα χαμογελούσε ικανοποιημένος. Όταν ερχόταν στο κρεβάτι μου ήταν αξιολάτρευτος. Στην αρχή τρυφερός, ύστερα άγριος (μερικές φορές μου άφηνε σημάδια, μα ήξερα πως δεν το κάνει επίτηδες) και πάντα παιχνιδιάρης, του 'λεγα γλυκόλογα και οι μικρές φωνούλες του με κάνανε να λιώνω. Όταν χορταίναμε χάδια και παιχνίδια φώλιαζε στην αγκαλιά μου με κλειστά τα μάτια κι εγώ χάιδευα το απαλό κορμί του. Τρυφερά. Όμως ποτέ δεν καταδέχτηκε να μείνει και να κοιμηθεί μαζί μου. Όσο κι αν τον παρακαλούσα. πάντα μου γύρναγε την πλάτη κι έφευγε. Μα πάντα ξαναρχόταν.

Πέρασαν έτσι μερικοί ευτυχισμένοι μήνες. Μα το υπέροχο πλάσμα μου αντί να συνηθίσει μαζί μου άρχισε να γίνεται νευρικό. Μερικές φορές τον έβλεπα να με κοιτάει σιωπηλός λες και με ζύγιζε, λες και περίμενε να κάνω κάποιο λάθος. Εκείνη η μικρή απόσταση μεγάλωνε. Όλο και πιο συχνά χανότανε τα βράδια, δεν απαντούσε, έκανα μέρες να τον δω. Κι όταν ερχόταν, τις μισές φορές ήταν απόμακρος, ούτε να πλησιάσει το κρεβάτι. Πολλές φορές δε μ' άφηνε ούτε να τον αγκαλιάσω. Εγώ ήμουν τρομοκρατημένη και του 'κανα όλα τα χατίρια, ανεχόμουν κάθε του καπρίτσιο, δεν τόλμαγα να τον πιέσω γιατί φοβόμουν μην τον χάσω.

Gato by Nuno Rodrigues: PAINTED BY MOUTH

I will not reign, 

to serve I disdain, 

the cat I remain

Δεν βασιλεύω

Δεν καταδέχομαι να υπηρετώ

Παραμένω η Γάτα

[Από την πλακέτα που βρίσκεται στο γατόσπιτο της οδού Άγρας 21 στο Μετς]

Noma Bliss

Ήταν πολύ καλό για να 'ναι αληθινό.....

Δεν τα κατάφερα. Την τελευταία φορά που ήρθε ήταν πολύ ψυχρός. Κατάλαβα ότι δεν θα τον ξαναδώ. Ήταν πολύ καλό για να 'ναι αληθινό.

Πλάνταξα στο  κλάμα. Έκλαιγα βδομάδες. Ό,τι κι αν έκαναν οι φίλοι μου ήμουν απαρηγόρητη.

Ακόμα είμαι. Πέρασε καιρός, σιγά σιγά ξαναβρήκα τους μοναχικούς ρυθμούς μου, όμως μου λείπει το υπέροχο πλάσμα. Πολύ. Τα άδεια βράδια ανοίγονται μπροστά μου σα βάραθρα που χάσκουν να με καταπιούν. Προσπαθώ να τα γεμίσω με δουλειά μα δε γεμίζουν. Οι φίλοι μου μου λένε «βρες κάποιον άλλον» όμως, όσους κι αν είδα, κανείς δεν είναι σαν κι αυτόν. Όσο κι αν ψάξω δεν το πιστεύω ότι θα ξαναβρώ τόσο τρυφερό και όμορφο γάτο.

Maria Stone, Υπέροχο πλάσμα, 

Η αποτυχημένη πριγκίπισσα και άλλες ιστορίες με κακό τέλος, 

εκδόσεις ΚΟΑΝ

Yoko Tanji, Japanese Illustrator