Ενότητα 4η, Το σχολείο στο χρόνο

---

Το «σχολείο του μέλλοντος» από τη Microsoft

του Τάσου Σαραντή, ΗΜΕΡΗΣΙΑ 12/9/2006

---

Ένα σχολείο διαφορετικό από όλα τα άλλα ξεκίνησε τη λειτουργία του στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Πρόκειται για το «σχολείο του μέλλοντος» που δημιουργήθηκε εξολοκλήρου από τη Microsoft.Στο πρωτοποριακό αυτό σχολείο όλα είναι διαφορετικά και απολύτως εναρμονισμένα με τη σύγχρονη υψηλή τεχνολογία. Στεγάζεται σε ένα μοντέρνο λευκό κτήριο, που ξεχωρίζει ανάμεσα στα φτωχικά σπίτια μιας εργατικής συνοικίας στη δυτική Φιλαδέλφεια και διαθέτει κάθε είδους ευκολία για διδάσκοντες και διδασκόμενους.
 

Στο «σχολείο του μέλλοντος» δεν υπάρχουν μαυροπίνακες αλλά διαδραστικοί «έξυπνοι πίνακες», με τους οποίους οι δάσκαλοι, που αποκαλούνται «εκπαιδευτές», μπορούν να κάνουν ζουμ πάνω σε αυτά που έχουν γράψει, αλλά ακόμη και να συνδεθούν με το Ιντερνετ.

Οι μαθητές, ή αλλιώς «μαθητευόμενοι», δεν κυκλοφορούν με βιβλία ανά χείρας. Ο καθένας κουβαλάει το δικό του laptop, το οποίο περιέχει λογισμικό που αξιολογεί πόσο γρήγορα μαθαίνουν το μάθημα. Ομως και η διδασκαλία των μαθημάτων δεν γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά με την ενσωμάτωση επίκαιρων γεγονότων σε αυτά. Ετσι, σε μια θεματική ενότητα εξετάζεται το εάν η Φιλαδέλφεια είναι ασφαλής από την εξάπλωση της γρίπης των πτηνών όπου παράλληλα οι μαθητές διδάσκονται γεωγραφία, επιστήμη και ιστορία.

Επιπλέον, οι μαθητές έχουν μαγνητικές κάρτες που πιστοποιούν ότι παρακολούθησαν το μάθημα, αντικαθιστώντας το κλασικό απουσιολόγιο, αλλά και τα κλειδιά των προσωπικών τους ντουλαπιών.

Οι αλλαγές δε σταματούν εδώ. Ακόμη και το σχολικό ωράριο έχει προσαρμοστεί στο εργασιακό ωράριο με αποτέλεσμα οι μαθητές του σχολείου αυτού να προσέρχονται στην τάξη στις 9:15 π.μ. για να φύγουν στις 4:19 μ.μ. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με τους εμπνευστές του σχεδίου, οι έρευνες δείχνουν ότι οι μαθητές αποδίδουν καλύτερα όταν ξεκινούν αργότερα τη μέρα τους.

Μέχρι στιγμής, περίπου 170 έφηβοι έχουν επιλεγεί με κλήρωση για να αποτελέσουν την πρώτη «φουρνιά» του σχολείου της Microsoft, ενώ προγραμματίζεται να εγγραφούν σε αυτό έως και 750 παιδιά. Στην πλειοψηφία τους, οι μαθητές του σχολείου είναι Αφροαμερικάνοι και προέρχονται από οικογένειες με πολύ χαμηλά εισοδήματα. «Μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε κάτι το νέο», λέει η 14χρονη Σαμπρίνα Τζόνσον, και προσθέτει: «Εμείς, τα παιδιά των προαστίων, δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες».

Οι νέοι και μελλοντικοί μαθητές του σχολείου δε θα μελετούν σε κάποια από τις συνηθισμένες βιβλιοθήκες, αλλά σε ένα «διαδραστικό κέντρο εκπαίδευσης», όπου όλες οι πληροφορίες βρίσκονται σε ψηφιακή μορφή, ενώ, χάρη στα ειδικά μαθήματα της Microsoft, θα αποκτούν στρατηγικά και οργανωτικά προσόντα, στα πρότυπα της εταιρείας. Και αυτό διότι η Microsoft ευελπιστεί ότι από αυτό το σχολείο θα βγει έτοιμο και ειδικά εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό το οποίο θα απορροφήσει στις επιχειρήσεις της.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Να περιγράψετε το σχολείο της Microsoft, αναφερόμενοι ειδικότερα: στην υλικοτεχνική υποδομή, τα εποπτικά μέσα και τις μεθόδους διδασκαλίας, το ωράριο και τις συνθήκες μελέτης και μάθησης. Ποια είναι η γνώμη σας για τις δυνατότητες που προσφέρει σε εκπαιδευτικούς και μαθητές ένα τέτοιο σχολείο;
2. Πού  αποσκοπεί η Microsoft με το εγχείρημα αυτό; Ποιος κίνδυνος, κατά τη γνώμη σας ελλοχεύει στη συγκεκριμένη αλλά και σε παρόμοιες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες;

Η Τάξη Ανάποδα: Ανατρέποντας τον παραδοσιακό τρόπο διδασκαλίας 

 

                       

Πριν από λίγες εβδομάδες, η εφημερίδα Washington Post, στις σελίδες της που ασχολούνται με τα θέματα της Παιδείας, δημοσίευσε μία συνέντευξη του Καθηγητή Χημείας, Jonathan Bergmann αναφορικά σε ένα νέο μοντέλο διδασκαλίας, μια αντίστροφη μέθοδο, σύμφωνα με την οποία η μάθηση λαμβάνει χώρα εκτός τάξης, στο σπίτι, ενώ η εργασίες και οι ασκήσεις γίνονται στην τάξη, με τη βοήθεια του δασκάλου.

Σε όλα της τα σχολικά χρόνια, η μαθήτρια της Β’ Λυκείου, Brooke Gutschick παρακολούθησε μαθήματα των οποίων η διδασκαλία γινόταν πάντα με τον ίδιο τρόπο. Οι καθηγητές έκαναν την παράδοση του μαθήματος στην τάξη και ανέθεταν στους μαθητές εργασίες για το σπίτι. Ωστόσο, όταν ξεκίνησε να παρακολουθεί το μάθημα της καθηγήτριας, Stacey Roshan ανακάλυψε ότι η διαδικασία εκμάθησης ήταν αντεστραμμένη.

Η Roshan, Καθηγήτρια Μαθηματικός, είπε στους μαθητές της ότι θα μαθαίνουν στο σπίτι τους με τη βοήθεια οπτικοακουστικού και άλλου υλικού, που η ίδια είχε δημιουργήσει, και ότι στην τάξη θα κάνoυν τα καθήκοντα.
Η Roshan, λοιπόν, είχε αντιστρέψει την εκπαιδευτική της πρακτική – μια τάση στη διδασκαλία και τη διαχείριση της τάξης, που έχει υιοθετηθεί από χιλιάδες εκπαιδευτικούς σε όλη τη χώρα για μια ποικιλία θεμάτων.

Η φιλοσοφία πίσω από αυτή τη διαδικασία είναι ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να περνούν χρόνο με τους μαθητές που χρειάζονται τη βοήθειά τους στην τάξη – και οι μαθητές μπορούν να συνεργάζονται για την επίλυση των προβλημάτων – αντί να κάθονται μόνοι τους στο σπίτι προσπαθώντας να κάνουν τις εργασίες τους, τις οποίες μπορεί να μην κατανοούν ή να μην έχουν κάποιον να τους βοηθήσει.

Οι σκεπτικιστές εγείρουν ερωτήματα σχετικά με τον συγκεκριμένο τρόπο διδασκαλίας:

• Πόσα μαθήματα είναι πράγματι κατάλληλα ώστε να διδαχθούν ακολουθώντας μια τέτοια προσέγγιση;
• Πώς λειτουργεί για τους φοιτητές που δεν έχουν υπολογιστές στο σπίτι ή που ζουν σε απαγορευτικές συνθήκες για την εμπέδωση ενός τέτοιου υλικού;
• Τι γίνεται με τους καθηγητές που παρουσιάζουν εμπνευσμένες παρουσιάσεις στην τάξη;
• H ζωντάνια και η αμεσότητα δεν χάνονται όταν μαγνητοσκοπούνται;

Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές αυτής της μεθόδου δηλώνουν ότι:

• Oι εκπαιδευτικοί βρίσκουν τρόπους να την εφαρμόσουν σε όλα τα μαθήματα.
• Yπάρχουν τρόποι να επιλυθούν τα επιμέρους προβλήματα.
• Για παράδειγμα, οι καθηγητές μπορούν να δημιουργήσουν ποικίλο υλικό για το σπίτι, ή να παρέχουν ώρα στο σχολείο για να παρακολουθήσουν οι μαθητές το οπτικοακουστικό υλικό.

Η Roshan αναφέρει ότι η τάξη της με το συγκεκριμένο μάθημα που είχε να διδάξει, αποτελούσε ένα ανήσυχο περιβάλλον. Ο χρόνος ήταν πολύ λίγος για όλα αυτά που έπρεπε να μεταφέρει στους μαθητές της. Έμαθε για τη νέα αυτή εκπαιδευτική μέθοδο σε ένα συνέδριο τεχνολογίας και συνειδητοποίησε ότι θα της επέτρεπε να μεταφέρει το μάθημα έξω από τα στενά όρια της τάξης αλλά και να αποκτήσει χρόνο με τον κάθε μαθητή της μεμονωμένα. «Αυτό θα δημιουργούσε ένα περιβάλλον όπου οι μαθητές θα μπορούν πραγματικά να συνεργαστούν», είπε.

Η Gutschick πιστεύει ότι η καθηγήτριά της πέτυχε το στόχο της, σκεπτόμενη ότι τη φετινή χρονιά σημείωσε ταχύτερη πρόοδο στα μαθηματικά. Περίπου τέσσερα βράδια την εβδομάδα, η Gutschick παρακολουθεί ένα διαφορετικό βίντεο από την Roshan. Σε γενικές γραμμές, τα βίντεο διαρκούν 20 – 30 λεπτά, αλλά, όπως λέει, συχνά πηγαίνει πίσω για να ακούσει τα σημεία που δεν κατάλαβε με την πρώτη φορά. «Με αυτό τον τρόπο δεν χάνεται τίποτα», όπως υποστηρίζει. Στην τάξη, εργάζεται με την καθηγήτρια και άλλους μαθητές για την επίλυση των προβλημάτων, χωρίς να χρειάζεται να αγωνίζεται μόνη της στο σπίτι.
Η Roshan είπε στη μητέρα της, επίσης Καθηγήτρια Μαθηματικών, για αυτή την καινοτόμο μέθοδο διδασκαλίας. Η μητέρα της, στη συνέχεια, αποφάσισε να δοκιμάσει τα βίντεο και το άλλο υλικό, που είχε δημιουργήσει η κόρη της.

Η Wendy Roshan, 60, ανησυχούσε ότι θα χάσει την αμεσότητα κατά την παράδοση, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησε ότι αυτός ο τρόπος ήταν «εξαιρετικός». Τα μαθήματα δεν θα διακόπτονταν πια από ερωτήσεις και η ίδια δεν θα ανησυχούσε ότι μιλάει πολύ γρήγορα. Όπως αναφέρει, οι μαθητές γίνονται περισσότερο ανεξάρτητοι, καθώς συνεργάζονται πιο συχνά στην τάξη και λαμβάνουν εξατομικευμένη προσοχή.

Για το επόμενο σχολικό έτος, η Wendy και η Stacey Roshan σχεδιάζουν να εφαρμόσουν την ίδια μέθοδο στο μάθημα της άλγεβρας και της τριγωνομετρίας και η Stacey μοιράζεται τα βίντεο της με άλλους καθηγητές οι οποίοι έχουν ακούσει για το έργο της.

Αυτό που θα της άρεσε, ωστόσο, να γνωρίζει είναι πόσο οι μαθητές εκτιμούν το μάθημά της. Αυτό περιλαμβάνει και τον Justin Schuble, 17.

Πρόκειται για μια πιο ατομική προσέγγιση διδασκαλίας, είπε. «Είναι καλύτερο ότι αντί να παρακολουθούμε διαλέξεις στην τάξη, μπορούμε να συνεργαζόμαστε με άλλους μαθητές. Υπάρχει περισσότερη υποστήριξη και η εκμάθηση καθίσταται ευκολότερη».                                             

http://www.schoolofthefuture.gr/?p=543

  
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Για ποια μέθοδο διδασκαλίας γίνεται λόγος στο παραπάνω άρθρο της Washington Post; 
2.  Ποια πλεονεκτήματα έχει η εφαρμογή της μεθόδου αυτής στη σχολική πράξη; 
3. Ποιες ενστάσεις εγείρουν οι σκεπτικιστές και τι απαντούν οι υποστηρικτές της μεθόδου αυτής; Ποια είναι η δική σας γνώμη; Βρίσκετε ενδιαφέρουσα και αποτελεσματική μια τέτοια μέθοδο διδασκαλίας;

                                           

 

 

Και οι ίδιοι οι μαθητές τι λένε; 

Πώς ονειρεύομαι το σχολείο του μέλλοντος

     Είναι γεγονός ότι έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές στο σχολείο τα τελευταία χρόνια, τόσο στα μαθήματα, όπως καινούρια βιβλία, όσο και στα μέσα διδασκαλίας, εργαστήρια, αίθουσες Η/Υ κ.α. Όμως απαιτούνται αρκετές ακόμα αλλαγές, για να καλύψουν τα όνειρα και τις επιθυμίες μας. Κατά την άποψή μας, οι αλλαγές αυτές θα πρέπει να αφορούν το σχολικό χώρο, τα μαθήματα καθώς και τους τρόπους διδασκαλίας από τους εκπαιδευτικούς.

     Θα ξεκινήσουμε από το σχολικό χώρο και συγκεκριμένα την αυλή, όπου περνούμε ένα σημαντικό μέρος της μαθητικής μας ζωής. Θα θέλαμε να υπάρχει μεγάλο προαύλιο, με πολύ πράσινο, δέντρα, λουλούδια, το οποίο θα μας υποδέχεται ευχάριστα το πρωί και θα μας ξεκουράζει και θα μας ηρεμεί κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων.

    Επειδή όμως οι καιρικές συνθήκες συχνά είναι αντίξοες, βρέχει, χιονίζει ή έχει πολύ ήλιο και ζέστη, καλό θα ήταν να υπάρχουν χώροι κατάλληλοι, δηλαδή υπόστεγα ή κιόσκια, ώστε να προστατεύονται οι μαθητές από τα ποικίλα καιρικά φαινόμενα. Επιπλέον, μια και ο αθλητισμός είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μας και σχετίζεται και με τη σωστή σωματική διάπλασή μας, θα θέλαμε να υπάρχουν υπαίθριοι χώροι αθλητισμού π.χ. γήπεδο ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ, αλλά και κλειστά γυμναστήρια κατάλληλα εξοπλισμένα με αποδυτήρια και χώρους υγιεινής.

 

     Τα σχολικά κτίρια τα ονειρευόμαστε βαμμένα με ευχάριστα χρώματα, ευάερα, ευήλια, με ευρύχωρες αίθουσες, εξοπλισμένες με Η/Υ , διαδραστικούς πίνακες και βιβλιοθήκες. Στους διαδρόμους να υπάρχουν ντουλαπάκια για τη φύλαξη και την ασφάλεια των προσωπικών μας ειδών. Τέλος θα θέλαμε να υπάρχει μια βιβλιοθήκη εξοπλισμένη με πολλά βιβλία σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, ώστε να έχουμε έναν χώρο, για να ετοιμάζουμε τις σχολικές μας εργασίες, όσες απαιτούν αναζήτηση υλικού και γενικότερα, όταν έχουμε κάποιο κενό να περνούμε δημιουργικά το χρόνο μας…

     Ας περάσουμε τώρα στο καυτό θέμα των μαθημάτων. Θα θέλαμε να είναι λιγότερα και με ουσιαστικό περιεχόμενο και να υπάρχει χρόνος για περισσότερες δραστηριότητες στις οποίες να εμπλέκονται οι μαθητές, γιατί έτσι πιστεύουμε ότι αφομοιώνεται καλύτερα η ύλη. Επίσης να υπάρχουν λιγότερα βιβλία και με περιεχόμενο το οποίο να γίνεται εύκολα κατανοητό. Τα βιβλία θα πρέπει να εναρμονίζονται με τις εξελίξεις των επιστημών, γεγονός που σημαίνει ότι πρέπει να ανανεώνονται πιο συχνά, συμπεριλαμβάνοντας κάθε φορά τις προόδους των επιστημών που στο μεταξύ έχουν πραγματοποιηθεί. Επιπλέον, θα μπορούσε τα βιβλία να ενσωματώνουν παρεμφερή μαθήματα ή καλύτερα, να είναι σε ηλεκτρονική μορφή (τα οποία υπάρχουν βέβαια), να έχουν όμως εύκολη πρόσβαση σε αυτά οι μαθητές, για να μην κουβαλούμε πάρα πολλά βιβλία με άσχημες, όπως είναι γνωστό, επιπτώσεις στην σωματική μας υγεία.

     Θα θέλαμε, ακόμα, να έχουμε διαθέσιμο σχολικό χρόνο , ώστε να κάνουμε τις εργασίες μας μέσα στο σχολείο με την επίβλεψη και τη βοήθεια των καθηγητών μας. Τέλος, εκτός από τα βασικά μαθήματα, καλό θα ήταν να υπάρχουν και ώρες αφιερωμένες σε πολιτιστικές δραστηριότητες, οι οποίες, ως γνωστό, συμβάλλουν στην ελεύθερη έκφραση της δημιουργικότητας των μαθητών, και επιπλέον θα πρέπει να γίνονται συχνά και εκπαιδευτικές επισκέψεις οι οποίες  βοηθούν στη βιωματική πρόσληψη της γνώσης.

      Όσον αφορά τους τρόπους διδασκαλίας και τους εκπαιδευτικούς έχουμε να πούμε τα εξής: θέλουμε να αλλάξει ο τρόπος διδασκαλίας. Οι γνώσεις μας να μην προέρχονται αποκλειστικά από τους καθηγητές μας, αλλά να μας δίνεται η δυνατότητα να τις ανακαλύπτουμε μόνοι μας. Τα μαθήματα να διεξάγονται με περισσότερο διάλογο μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών και να μη στηρίζονται στην αυθεντία του καθηγητή. Αντίθετα ο καθηγητής πρέπει να είναι περισσότερο καθοδηγητής, σύμβουλος και βοηθός μας στην προσωπική έρευνα, αναζήτηση και ανακάλυψη της γνώσης. Να είναι φιλικοί, κοντά στο μαθητή, στα προβλήματα και τις ανησυχίες του και να δημιουργούν ευχάριστο κλίμα στην τάξη. Να συμβάλουν στην ευαισθητοποίησή μας στα σύγχρονα προβλήματα και στη σταδιακή κοινωνικοποίησή μας, τα οποία αποτελούν, όπως πιστεύουμε, σημαντικούς στόχους του εκπαιδευτικού μας συστήματος. 

     Η σωστή όμως διδασκαλία απαιτεί και κατάλληλες συνθήκες. Έτσι θα θέλαμε να υπάρχουν λιγότεροι μαθητές στις αίθουσες, ώστε το μάθημα να γίνεται σε ήρεμο περιβάλλον, όπου θα δίνεται η δυνατότητα σε όλους μας να συμμετέχουμε. Επειδή, όπως είπαμε, θεωρούμε το διάλογο αναπόσπαστο κομμάτι της διεξαγωγής των μαθημάτων, πιστεύουμε ότι και η διάταξη των θρανίων στις τάξεις θα βοηθήσει σε αυτό. Έτσι προτείνουμε τα θρανία να είναι τοποθετημένα σε σχήμα κύκλου, γιατί με αυτό τον τρόπο διευκολύνεται ο διάλογος και επιτυγχάνεται η ισότιμη συμμετοχή όλων των μαθητών και η μεταξύ τους συνεργασία.

     Ολοκληρώνοντας τα όνειρα και τις επιθυμίες μας, θα θέλαμε να πούμε ότι και τα μισά να γίνουν μέχρι το τέλος των μαθητικών μας χρόνων θα είμαστε πολύ ευχαριστημένοι.  

Οι μαθητές του Β3 του 14^ου Γυμνασίου Λάρισας, http://14press.gr