Η μουσική!!! Εύρημα των θεών, ένα από τα επιχειρήματα που αποδεικνύουν την ύπαρξη του Θεού, γυμναστική της ψυχής, η πιο δυνατή μορφή μαγείας, αυτή που ξεπλένει από την ψυχή τη σκόνη της καθημερινότητας, ένα ωραίο ναρκωτικό, επιβεβαίωση της ανθρώπινης μοναξιάς, η αριθμητική των ήχων.... λίγα απ' όσα έχουν ειπωθεί γι αυτήν... Υπάρχει κάτι παραπάνω.... Η μουσική σώζει ζωές!!!!!
Η μουσική σώζει ζωές
"Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη τροφής και στέγης. Φτώχεια είναι το να αισθάνεσαι Κανένας, το να στερείσαι ταυτότητας. Η μουσική, το να είσαι πρωταγωνιστής σε μια ορχήστρα, το να παίζεις, να τραγουδάς, δημιουργεί στο παιδί μια αυτοεκτίμηση, μια υγιή και ωραία περηφάνια που το βγάζει από τη φτώχεια. Γιατί το παιδί με το που παίρνει το μουσικό του όργανο, παύει αμέσως να είναι φτωχό. Ένα παιδί με ένα βιολί δεν είναι φτωχό! Γιατί το βιολί το οδηγεί σε ένα δρόμο αυξανόμενου πνευματικού πλούτου."
Jose Antonio Abreu
Ιδρυτής του EL SISTEMA
Ένα απόγευμα του 1975 σ’ ένα γκαράζ του Καράκας της Βενεζουέλας, ο 36χρονος τότε καθηγητής μουσικής και οικονομολόγος José Antonio Abreu ξεκίνησε μια σταυροφορία που φαινόταν απολύτως ουτοπική. Να σώσει όσα περισσότερα παιδιά μπορεί από τη φτώχεια, τους δρόμους και την εγκληματικότητα, μαθαίνοντάς τους, δωρεάν, κλασσική μουσική και κάνοντάς τα μέλη μιας κλασσικής συμφωνικής ορχήστρας.
"Τίποτα σαν την πρώτη πρόβα", αναπολεί ο μαέστρος Abreu, 74 ετών σήμερα. "Είναι η στιγμή που θυμάμαι με μεγαλύτερο πάθος. Τα υπόλοιπα ήταν μια μεγάλη καθημερινή συγκίνηση".
Σε εκείνη την πρώτη πρόβα ήρθαν μόλις 11 παιδιά. Όμως ο σπόρος είχε πέσει ήδη στο χώμα, γεννώντας αυτό που θα έμενε παγκοσμίως γνωστό ως EL SISTEMA (Το Σύστημα). Ένα όργανο Παιδείας, αλλά και ταυτόχρονα ένα όπλο κατά της φτώχειας. Ένα εργαλείο κοινωνικής αλλαγής. Μια απόπειρα να αλλάξει ο κόσμος μέσω της μουσικής!
"Όταν παίζω, ξεχνώ τα πάντα και βρίσκομαι σε άλλο κόσμο", λέει η 13χρονη Κίσμπερ που σπουδάζει βιολί και ζει στην Πετάρε, μια από τις μεγαλύτερες παραγκουπόλεις της Λατινικής Αμερικής, με πληθυσμό 1,5 εκατομμύριο κατοίκους. Οι γονείς της τρέμουν κάθε φορά που βγαίνει από το σπίτι. Οι πυροβολισμοί είναι συχνοί και στην γωνία του σπιτιού τους σκοτώθηκε ένας άνθρωπος. "Ξεκαθάρισμα λογαριασμών", είπαν οι αστυνομικοί. "Τα ξεχνώ όλα αυτά. Το μόνο που με νοιάζει είναι να γίνω μια πολύ καλή βιολίστρια και να καταφέρω να κάνω τ’ άλλα παιδιά να καταλάβουν ότι ναι, είναι εφικτό! Όχι δηλαδή ότι, επειδή είμαι από μια φτωχογειτονιά, θα πρέπει να’ μια για πάντα φτωχή! Εγώ ξέρω ότι με τη μουσική και το βιολί μου θα προχωρήσω μπροστά".
"Η μουσική, επειδή είναι αόρατη, έχει την δυνατότητα να εισχωρεί στην ψυχή", λέει ο μαέστρος Abreu, θυμίζοντάς μου τη ρήση του Πλάτωνα. "Αλλά όχι μόνο στην ψυχή του ατόμου, αλλά και στην συλλογική ψυχή", προσθέτει.
Όταν η μουσική σώζει ζωές.......
Η μουσική γιατρεύει τις ψυχές. Αυτό είναι το μότο της βερολινέζικης Ορχήστρας των Γιατρών του Κόσμου. Mε τις συναυλίες της χρηματοδοτεί προγράμματα υγειονομικής περίθαλψης ανά τον κόσμο.
Για τα μέλη της Ορχήστρας η μουσική δεν είναι αυτοσκοπός αλλά το μέσο για να περάσουν μηνύματα ανθρωπισμού αλλά και να συνδράμουν υλικά, μέσω των εσόδων από τις συναυλίες, στην παροχή υγειονομικής υποστήριξης σε χώρες που πλήττονται από πολέμους ή φτώχεια.
Oι γιατροί αφιερώνουν στις συναυλίες αυτές χρόνο και ενέργεια και δηλώνουν ενθουσιασμένοι με το όλο εγχείρημα. «Εμείς οι γιατροί είμαστε συνηθισμένοι με την σκληρή δουλειά, και η μουσική απαιτεί το ίδιο» λέει χαρακτηριστικά ο Στέφαν Βίλιχ, γιατρός και μαέστρος, καθηγητής παθολογίας στην πανεπιστημιακή κλινική Charité του Βερολίνου. Mε πλούσια μουσική παιδεία, έχοντας παρακολουθήσει από μικρός μαθήματα πιάνου και βιολιού, σήμερα ασχολείται με τη μουσική διεύθυνση στον χρόνο που του απομένει από την δουλειά του. «Αν η ενασχόλησή μου με τη μουσική ήταν καθαρά επαγγελματική, τότε θα έχανα ίσως το πάθος μου γι’ αυτήν», λέει ο Βίλιχ.
Σύμφωνα με τον γερμανό παθολόγο η μουσική και η ιατρική έχουν κοινά χαρακτηριστικά, απαιτούν σοβαρότητα, ακρίβεια και αφοσίωση. Και οι δύο καταλήγουν επίσης να έχουν την ίδια θεραπευτική επενέργεια στον άνθρωπο, στο σώμα αλλά και στην ψυχή.
Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, ο Θουκυδίδης της Ελληνιστικής εποχής (200-118 π.Χ.)
- Γιος του στρατηγού Λυκόρτα, από τη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας, μετείχε ενεργά στην πολιτική της πατρίδας του και έγινε ίππαρχος της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Εκτοπίστηκε με άλλους 1.000 Αχαιούς στη Ρώμη, μετά τη μάχη της Πύδνας (168 π.Χ.), αλλά κέρδισε τη φιλία του Σκιπίωνα Αιμιλιανού, κατακτητή της Καρχηδόνας, και απέκτησε μεγάλη επιρροή στους Ρωμαίους.
- Ταξίδεψε σε πολλά μέρη· το έργο του Ιστορίαι, μνημονεύεται και ως "Ρωμαϊκή Ιστορία", (39 βιβλία, από τα οποία σώζονται ακέραια μόνο τα πέντε πρώτα), καλύπτει την περίοδο 240-146 π.Χ. και αναφέρεται στην επέκταση της ρωμαϊκής δύναμης και στο ρόλο της Ρώμης ως παράγοντα της πολιτικής ενοποίησης· αυτή η οπτική της ρωμαϊκής επιτυχίας καθορίζει και τον τρόπο σύνθεσης του έργου.
- Όπως και ο Θουκυδίδης, από τον οποίο έχει επηρεαστεί, στοχεύει περισσότερο στη χρησιμότητα παρά στην ψυχαγωγία. Η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται με τρόπο αξιόπιστο, αντικειμενικό και αμερόληπτο.
Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, Α', Β' Γ' Γυμνασίου, ΟΕΔΒ
Οπτικοποιημένη ανάγνωση αποσπάσματος των Ιστοριών του Πολύβιου με "ερασμιακή" προφορά.
Aόριστος B΄, ενεργητικής και μέσης φωνής from Georgia Dimitropoulou
Ερμηνευτικά σχόλια, λεπτομερή συντακτική ανάλυση του κειμένου και ασκήσεις θα βρείτε όπως πάντα στην ιστοσελίδα Ελληνικός Πολιτισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου